Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu
{{{alt zdjęcia}}}
Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Racibórz

Podstawowe dane
Przeszkoda

Odra

Liczba torów

2

Data budowy

1846

Położenie na mapie Raciborza
Mapa konturowa Raciborza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu”
Położenie na mapie powiatu raciborskiego
Mapa konturowa powiatu raciborskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu”
Ziemia50°05′35,9545″N 18°13′47,0042″E/50,093321 18,229723

Most kolejowy nad Odrąmost kolejowy nad rzeką Odrą w Raciborzu, w Polsce. Pierwotnie został otwarty w 1846 roku, zburzony w 1945 roku i odbudowany w roku 1955. Przez most przebiega dwutorowa i zelektryfikowana linia kolejowa nr 151.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie Kolej Wilhelma z Kędzierzyna do Bogumina planowano w całości poprowadzić prawym brzegiem Odry, a stacja w Raciborzu miała się znajdować w pobliżu lasu Obora, ok. 4 km na wschód od centrum miasta. Władze miasta skutecznie zabiegały jednak o budowę stacji kolejowej w centrum miasta. By móc ten cel zrealizować konieczne było wybudowanie dwóch mostów kolejowych na Odrze – jeden w Raciborzu i kolejny most pomiędzy Chałupkami i Boguminem, czy wyburzenie fragmentu raciborskich murów miejskich. Wymagało to dodatkowych kosztów w wysokości 150 tys. talarów[1]. Częściowo środki te wyłożył raciborski magistrat, który wykupił dodatkowo akcje o wartości 20 tys. talarów (wcześniej miasto wykupiło na rzecz budowy Kolei Wilhelma akcje za 7500 talarów). Miasto wykupiło także i przekazało bezpłatnie ponad 6 hektarów gruntów. Dodatkowym żądaniem ze strony miasta było wybudowanie na moście w Raciborzu kładki dla pieszych, która skróciła drogę z miasta do Płoni (wówczas nie istniał jeszcze most na ulicy Piaskowej i najkrótsza droga na Płonię prowadziła przez most Zamkowy)[2].

Most został oddany do użytku 1 stycznia 1846 roku, kiedy uruchomiono odcinek linii kolejowej z Kędzierzyna do Raciborza. Choć linia początkowo była jednotorowa, most od początku przewidziany był dla linii dwutorowej[2]. Most posiadał wówczas 8 przęseł i był długi na 104 m. Obydwa mosty (w Raciborzu i Chałupkach) były największymi obiektami budowlanymi, jakie powstały w czasie budowy Kolei Wilhelma[3]. W trakcie walk o Racibórz, w Wielki Piątek 30 marca 1945 roku o godz. 4.00 nad ranem most został wysadzony przez wycofujące się oddziały niemieckie[4]. Tuż po wojnie wybudowano tymczasowy, prowizoryczny most[5]. Stałą przeprawę odbudowano w 1955 roku[6]. Sieć trakcyjną na odcinku linii kolejowej przebiegającym przez most oddano do użytku 23 grudnia 1982 roku[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Sput: Z dziejów górnośląskiej kolei żelaznej. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2007, s. 8. ISBN 978-83-89802-31-6. (pol.).
  2. a b Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008, s. 235, 259. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.).
  3. Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 33. (pol.).
  4. Blasius Hanczuch, Ronald Mrowiec, Piotr Sput: Koniec wojny w Raciborzu i na Raciborszczyźnie. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2007, s. 49. ISBN 978-83-89802-34-7.(pol. • niem.)
  5. Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 125. (pol.).
  6. Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 123. (pol.).
  7. Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 191. (pol.).