Mycosphaerella ulmi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mycosphaerella ulmi
Ilustracja
Wywołane przez M. ulmi plamy na liściach wiązu
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Capnodiales

Rodzina

Mycosphaerellaceae

Rodzaj

Mycosphaerella

Gatunek

Mycosphaerella ulmi

Nazwa systematyczna
Mycosphaerella ulmi Kleb.
Z. PflKrankh. 12: 257 (1902)

Mycosphaerella ulmi Kleb. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny rozwijający się na liściach wiązów (Ulmus). Występuje w USA, Europie, Australii i Nowej Zelandii[2]. W Polsce podano jego występowanie na wszystkich dziko rosnących gatunkach wiązów[3].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mycosphaerella, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Synonimy[4]:

  • Cylindrosporium ulmi (Fr.) Vassiljevsky 1950
  • Phloeospora ulmi (Fr.) Wallr. 1833
  • Septogloeum ulmi (Fr.) Died. 1915
  • Septoria ulmi Fr. 1819
  • Sphaerella ulmi (Kleb.) Sacc. & D. Sacc. 1905

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Na liściach wiązu występuje wiele pasożytniczych grzybów, które rozpoznać można tylko badaniem mikroskopowym. Mycosphaerella ulmi należy do częściej występujących. Powoduje u wiązów plamistość liści. Szczególną podatność na ten gatunek patogenu wykazuje wiąz górski (Ulmuss glabra) i wiąz pospolity (Ulmus minor). Na górnej stronie ich liści tworzą się początkowo drobne, żółte plamki, które szybko się rozrastają. Z czasem ulegają nekrozie i obumierają. Na dolnej stronie liścia wkrótce tworzy się białawy nalot acerwulusów i powstających w nich zarodników konidialnych. Jesienią tworzą się nieliczne, czarne perytecja o średnicy 0,1–0,2 mm. Powstają w nich zarodniki płciowe – askospory. Zimują na opadłych liściach, wiosną dokonując infekcji pierwotnej na młodych liściach wiązów[5].

Patogen nie wyrządza wiązom większej szkody, nawet silniejsza i długotrwała inwazja jest przez nie dobrze tolerowana. Powoduje tylko niewielką utratę liści[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2018-02-15] (ang.).
  2. Discover Life Maps [online] [dostęp 2018-02-15].
  3. Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2018-02-15] (ang.).
  5. a b ARBOFUX – Diagnosedatenbank für Gehölze [online] [dostęp 2018-02-15] (ang.).