Néstor García Veiga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Néstor García Veiga
ilustracja
Imię i nazwisko

Néstor Jesús García Veiga

Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1945
Arrecifes

Néstor Jesús García Veiga (ur. 23 marca 1945 w Arrecifes) – były argentyński kierowca wyścigowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

García Veiga urodził się 23 marca 1945 roku, a zaczął ścigać się w lokalnych seriach w 1967 roku, takich jak Turismo Nacional czy Turismo Carretera, gdzie ścigał się samochodami Carlosa Pairettego i Trueno Naranjy. W 1968 roku nie zdołał się zakwalifikować do zawodów Formuły 2 XVII Temporada Argentina. W 1969 roku zadebiutował w serii F1 Mecánica Argentina, w której pierwszy wyścig – w Rafaeli – wygrał w debiutanckim sezonie, zaś w roku 1973 został mistrzem serii. W 1970 roku w wyścigu 1000 km Buenos Aires, w którym dzielił samochód z Teddym Pilettem, załoga ta zajęła czwarte miejsce. W zawodach tych wystartował rok później w barwach zespołu NART, dzieląc pojazd z Rubénem Luisem Di Palmą oraz Samem Poseyem i finiszując na ósmej pozycji. Także w 1971 roku wystartował Ferrari w wyścigu 24h Daytona, który wraz z Luigi Chinettim juniorem ukończył na czwartej pozycji. Ponadto w 1971 roku bez powodzenia uczestniczył w wyścigu Brazylijskiej Formuły 2 Torneio Internacional, a także w nieoficjalnym Grand Prix Argentyny Formuły 1.

W 1973 wraz z Di Palmą wystartował Ferrari 365 w wyścigu 24h Le Mans, gdzie wraz z Di Palmą prowadził w klasie przez 19 godzin, ale mimo to nie ukończył wyścigu. W 1974 roku na krótko wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie dołączył do zespoły Francisco Mira i bez sukcesów startował w Formule 5000 oraz wyścigu 6h Watkins Glen. Na przełomie 1974 i 1975 roku testował samochód Berta 1, którym Oreste Berta bez powodzenia planował wejść do Formuły 1. Następnie García Veiga wrócił do Argentyny, gdzie ścigał się w serii Turismo Nacional. W roku 1982 dołączył do CAP, gdzie pozostawał aktywny aż do 1986, kiedy to zakończył karierę.

W trakcie swojej kariery był zgłoszony do 175 wyścigów, z których wygrał 28, a 57 razy zdobywał podium.

Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1975 Argentyna Brazylia Monako Belgia Szwecja Holandia Francja Wielka Brytania Niemcy Austria Włochy Stany Zjednoczone 0 NS
Oreste Berta Berta 1 Ford WD WD - - - - - - - - - - - -

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]