Nezu-jinja
 Honden w chramie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
 35°43′12,82″N 139°45′38,58″E/35,720228 139,760717
| |
| Strona internetowa | |
Nezu-jinja (jap. 根津神社) – chram[a] shintō w Tokio, w dzielnicy Bunkyō, w Japonii. Jest to jeden z najstarszych zachowanych chramów w stolicy („ważne dobro kultury”), słynny z Festiwalu Azalii[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według legendy, chram powstał 1900 lat temu, lecz obecne budowle ufundował siogun Tsunayoshi Tokugawa w 1705 jako kompleks sakralny shintō-buddyjski pod nazwą Nezu Gongen. Honden, haiden i bramy wzniesiono w dekoracyjnym stylu „japońskiego baroku” gongen-zukuri.
Gdy w 1868 zlikwidowano synkretyzm shintō-buddyjski Nezu stało się wyłącznie sanktuarium shintō, ale wpływy buddyjskie są nadal wyraźnie widoczne w architekturze chramu. Czczone są tu kami: Susanoo, Ōyamakui, Hachimana, Ōkuninushi i Michizane Sugawary. Jest tu także Otome-Inari-jinja, chram ku czci Inari, który ozdabiają figury kitsune – lisów, posłańców Inari, a także liczne szkarłatne torii.
Na terenie chramu znajduje się kamień o kształcie ławki o nazwie Bungō Ikoi-no-ishi (dosł. „kamień do odpoczynku mistrzów literatury”), ulubione miejsce do przemyśleń pisarzy: Sōseki Natsume (1867–1916) i Ōgai Mori (1862–1922), którzy uwiecznili chram Nezu w swoich powieściach. Na zboczu za ozdobnym stawem rośnie ponad 3 tysiące krzewów azalii 50 gatunków, które rozkwitają w kwietniu. Odbywa się wówczas Festiwal Azalii (Tsutsuji-matsuri) od 9 kwietnia do 5 maja[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Brama wieżowa -
Honden -
Brama chramu -
-
Otome-Inari-jinja -
Kwitnące azalie -
Azalie
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.