Nuśmice
50°33′55″N 24°07′24″E/50,565278 24,123333| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
80013 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 50°33′55″N 24°07′24″E/50,565278 24,123333
| |
Nuśmice (ukr. Нісмичі), 1951–1993 Podilske (ukr. Подільське)[1][2] – wieś na Ukrainie, w rejonie czerwonogrodzki obwodu lwowskiego. Wieś liczy około 175 mieszkańców.
Wieś położona w powiecie bełskim województwa bełskiego była własnością kanclerza Jerzego Ossolińskiego w 1645[3]. W 1739 roku należała do klucza Uhrynów Lubomirskich[4].
Na początku XX wieku właścicielem dóbr tabularnych był Eustachy Rylski[5].
W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Chorobrów w powiecie sokalskim w woj. lwowskim[6]. Podczas wojny Nuśmice odłączono od gminy Chorobrów, włączając je do gminy Dołhobyczów w powiecie hrubieszowskim[7]. Po wojnie wieś weszła w skład powiatu hrubieszowskigo w woj. lubelskim, pozostając w gminie Dołhobyczów[8]. W 1951 roku wieś została przyłączona do Związku Radzieckiego w ramach umowy o zamianie granic z 1951[9].
W 1972 roku do Nuśmic włączono obszar zniesionej wsi Pawłowice[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Указ Президії ВР УРСР від 10.11.1951 «Про утворення Забузького району в складі Львівської області»
- ↑ Відомості Верховної Ради (ВВР), 1993, N 29, ст. 319
- ↑ Dobra ziemskie Ossolińskich w pierwszej połowie XVII wieku, w: Folwark-wieś-latyfundium. Gospodarstwo wiejskie w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku, red. J. Muszyńska, Sz. Kazusek, J. Pielas, Kielce 2009, s. 106.
- ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.
- ↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkim Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1904, s. 121.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 554
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej, cz.1-2 (1948). Instytut Wydawniczy "Kolumna", Warszawa.
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 63.
- ↑ Демусь А. Павловичі — село, якого нема // Надбужанщина: Сокальщина, Белзчина, Радехівщина, Камінеччина, Холмщина і Підляшшя / Ред. кол.: М. Мартинюк (гол. ред.), Н. Олійник (літ. ред.), А. Демусь, О. Заставний, І. Калиневич, І. Кравчук, Н. Кравчук, В. Макар, В. Оренчук, Є. Стефанишин. Наукове товариство ім. Шевченка. — Нью-Йорк; Париж; Сидней; Торонто : Об’єднання надбужанців, 1986. — Т. 1. — С. 766-770. — (Український Архів. – Т. XLI) — ISBN 0-88054-121-0.