Ołeksandr Sycz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 lipca 1964 |
|---|---|
| Wicepremier Ukrainy | |
| Okres |
od 27 lutego 2014 |
| Przynależność polityczna | |
Ołeksandr Sycz (ur. 16 lipca 1964 we wsi Derć w rejonie rokicieńskim) – ukraiński polityk i historyk, działacz nacjonalistycznej partii Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Swoboda” i jej wiceprzewodniczący, przewodniczący Iwanofrankiwskiej Rady Obwodowej, deputowany VII kadencji, w 2014 wicepremier.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent historii (1986) i prawa (1999) na Podkarpackim Uniwersytecie Narodowym im. Wasyla Stefanyka. Pracował w administracji lokalnej i jako asystent deputowanego. W 2000 został zatrudniony na Iwano-Frankiwskim Narodowym Technicznym Uniwersytecie Nafty i Gazu, gdzie doszedł do stanowiska docenta[1]. Zajął się badaniami nad życiem i działalnością Stepana Łenkawskiego – głównego ideologa Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i autora Dekalogu ukraińskiego nacjonalisty.
Działacz Ogólnoukraińskiego Zjednoczenia „Swoboda”, został wiceprzewodniczącym tej partii. W latach 2002–2006 pełnił funkcję zastępcy mera Iwano-Frankiwska. Od listopada 2010 do października 2012 pełnił funkcję przewodniczącego Iwanofrankiwskiej Rady Obwodowej. W wyborach parlamentarnych z października 2012 wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej[1].
27 lutego 2014, po wydarzeniach Euromajdanu i odsunięciu od władzy Wiktora Janukowycza z Partii Regionów, objął stanowisko wicepremiera w pierwszym rządzie Arsenija Jaceniuka[2]. Zakończył urzędowanie 2 grudnia 2014[3] (po przedterminowych wyborach parlamentarnych).
Powrócił do pracy naukowej, w 2015 i 2020 ponownie wybierany na radnego[4][5]. W grudniu 2015 powrócił na funkcję przewodniczącego Iwanofrankiwskiej Rady Obwodowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2017-01-19]. (ukr.).
- ↑ Tomasz Bielecki: Nowy rząd Ukrainy – sylwetki kandydatów. wyborcza.pl, 27 lutego 2014. [dostęp 2017-01-19].
- ↑ ПОСТАНОВА Верховної Ради України: Про звільнення з посад членів Кабінету Міністрів України. rada.gov.ua, 2 grudnia 2014. [dostęp 2017-01-19]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2015. [dostęp 2020-11-09]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2020. [dostęp 2020-11-09]. (ukr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsze nominacje |
