Obóz niemiecki dla Polaków (Polenlager) w Raciborzu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polenlager 75
Polenlager Ratibor Schützhaus nr 75
Odpowiedzialny

 III Rzesza

Rozpoczęcie działalności

czerwiec 1942
jako Polenlager

Zakończenie działalności

16 listopada 1943

Terytorium

Polska pod okupacją niemiecką

Miejsce

Racibórz

Pierwotne przeznaczenie

obóz przesiedleńczy
1940 – 1942

Narodowość więźniów

Polacy

Komendanci

Willi Lerch
1942 – 1943

Położenie na mapie Raciborza
Mapa konturowa Raciborza, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Polenlager 75”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Polenlager 75”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Polenlager 75”
Położenie na mapie powiatu raciborskiego
Mapa konturowa powiatu raciborskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Polenlager 75”
Ziemia50°04′24,6″N 18°13′20,2″E/50,073500 18,222278

Polenlager Ratibor Schützhaus nr 75 – jeden z 24 niemieckich obozów koncentracyjnych w systemie Polenlager utworzony w Raciborzu przeznaczonych dla ludności polskiej mieszkającej na Śląsku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obóz mieścił się na peryferiach miasta w zabudowaniach strzelnicy, wybudowanej przez niemieckie bractwo kurkowe przy Wiesenstrasse 23 (dzisiejsza ul. Łąkowa) od 15 – 20 czerwca 1942 r. do listopada 1943 r. W tym miejscu od roku 1940 funkcjonował już obóz dla przesiedlanych Niemców, który został przekształcony w obóz dla Polaków. Jego komendantem był 23-letni SS-man Willi Lerch. Osadzeni Polacy pochodzili przede wszystkim z powiatu żywieckiego. Ze sprawozdań niemieckiego Urzędu Zdrowia możemy zrekonstruować tylko niepełne dane dotyczące więźniów: 25 września 1942 roku urząd podaje liczbę 118 uwięzionych, 14 stycznia 1943 r. liczbę 142 więźniów w stosunku do poprzedniego stanu (270 osób), mężczyźni – 26,8%, kobiety – 22,1%, małoletni do lat 14–40,1%, natomiast w sprawozdaniu z 11 października 1943 r. – 241 Polaków.

Volksdeutsche Mittelstelle (VoMi) – Centrala Przesiedleń Niemców, zaplanowała 16 listopada 1943 r. likwidację obozu, aby umieścić w tym miejscu przesiedleńców znad Kubania. Epidemia tyfusu od 15 września do listopada 1943 r. zmusiła Urząd Zdrowia do izolacji obozu. W listopadzie więźniów przeniesiono do obozu nr 92 w Kietrzu likwidując tym samym Polenlager nr 75.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hrabar Roman, Tokarz Z., Wilczur J. E., „Czas niewoli i czas śmierci. Martyrologia dzieci polskich w okresie okupacji hitlerowskiej”, Warszawa, 1979.
  • Hrabar Roman, „Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej „Polenlager””, Katowice 1972.
  • Hrabar Roman, „Skazane na zagładę. Praca niewolnicza kobiet polskich w II Rzeszy i los ich dzieci”, Katowice 1989.
  • Hrabar Roman, „Przeciwko światu przemocy”, Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1982.
  • Szefer A., „Przesiedleńcy niemieccy na Górnym Śląsku w latach 1939–1945”, Katowice 1974.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]