Obserwatorium astronomiczne na Suhorze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obserwatorium astronomiczne na Suhorze
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Suhora

Wysokość

1000 m n.p.m.

Zarządzający

Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Teleskopy
Położenie na mapie gminy Niedźwiedź
Mapa konturowa gminy Niedźwiedź, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Obserwatorium astronomiczne na Suhorze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Obserwatorium astronomiczne na Suhorze”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Obserwatorium astronomiczne na Suhorze”
Położenie na mapie powiatu limanowskiego
Mapa konturowa powiatu limanowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Obserwatorium astronomiczne na Suhorze”
49°34′09″N 20°04′03″E/49,569167 20,067500
Strona internetowa

Obserwatorium astronomiczne na Suhorze (Suchorze) – obserwatorium zlokalizowane na szczycie Suhory (1000 m n.p.m.), na terenie Gorczańskiego Parku Narodowego. Jest najwyżej położonym obserwatorium astronomicznym w Polsce. Jest własnością i placówką badawczą Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Inicjatorem i twórcą obserwatorium jest profesor Jerzy Kreiner. Sporadycznie jest udostępniane zwiedzającym.

O wyborze lokalizacji zadecydowało położenie: dość duża odległość od najbliższej miejscowości, brak w pobliżu zakładów przemysłowych, a jednocześnie otulina leśna Parku. Ma zatem czyste i nieoświetlone niebo.

Decyzja o budowie obserwatorium i wyposażanie go w teleskop 60 cm została podjęta jesienią 1984. Akt erekcyjny wmurowano 24 lipca 1986. W okresie od maja do września 1987 pracownicy firmy Carl Zeiss Jena instalowali kopułę i teleskop. Pierwsze próbne obserwacje wykonano 4 października 1987. Oficjalne otwarcie nastąpiło 5 listopada tego roku[1].

Obserwacje wykonywane są za pomocą 600 mm reflektora (teleskopu zwierciadlanego) Cassegraina firmy Carl Zeiss o efektywnej ogniskowej 7500 mm. Obserwatorium posiada kamerę CCD SBIG ST10XME. Teleskop jest umieszczony wewnątrz obrotowej kopuły o średnicy 5 m.

Od 1991 obserwatorium pracuje w sieci WET (Whole Earth Telescope), której celem jest prowadzenie ciągłych (całodobowych) obserwacji wybranych obiektów. Są to głównie gwiazdy o dużych gęstościach, nazywane białymi karłami.

Obserwatorium położone jest w pobliżu zielonego szlaku z Koninek przez Tobołów (z koleją krzesełkową) na Turbacz. Szlak ten prowadzi przez Polanę Suhora, z której można zobaczyć obserwatorium.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy M. Kreiner, Nowe obserwatorium astronomiczne w Gorcach, „Urania”, LIX (7), 1988, s. 194–197, ISSN 0042-0794.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]