Okno w Okienniku Wielkim

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okno w Okienniku Wielkim
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Położenie

Okiennik Wielki, Piaseczno

Właściciel

prywatny

Długość

9 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

410 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

40 m

Data odkrycia

znana od dawna

Kod

J.Cz.III-07.02

Położenie na mapie gminy Kroczyce
Mapa konturowa gminy Kroczyce, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Okno w Okienniku Wielkim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Okno w Okienniku Wielkim”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Okno w Okienniku Wielkim”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Okno w Okienniku Wielkim”
Ziemia50°31′27″N 19°31′23″E/50,524167 19,523056
Multimedia w Wikimedia Commons

Okno w Okienniku Wielkim lub Schronisko Okiennik Górny – schronisko w grupie skalnej Okiennika Wielkiego na Wyżynie Częstochowskiej wchodzącej w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w obrębie wsi Piaseczno w województwie śląskim, powiecie zawierciańskim, w gminie Kroczyce[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Schronisko znajduje się pod szczytem najwyższej skały, której wspinacze skalni nadali nazwę Okiennik. Jest widoczne z daleka i stanowi charakterystyczny element okolicy. Najłatwiej można się dostać od strony południowej do otworu zachodniego, dojście to jest jednak trudne, eksponowane i potencjalnie niebezpieczne. Dojście do otworu wschodniego wymaga wspinaczki skalnej[1], a prowadzące do niego drogi wspinaczkowe mają wysokość do 30 m i są bardzo trudne (VI-VII w skali Kurtyki)[3].

Okno przebija skałę na wylot. Ma wymiary 7 × 5 metrów[4]. Pomiędzy jego otworami znajduje się tunel o kolistym przekroju i ogładzonych ścianach. Ściany tunelu są oszpecone napisami graffiti. Namulisko jest skąpe, próchniczne i porośnięte roślinami (m.in. życicą trwałą i babką zwyczajną). Rośnie także duża kępa irgi czarnej[1]. Na ścianach i stropie tunelu zamontowane są ringi, okno jest więc także obiektem wspinaczki skalnej.

W Okienniku są jeszcze inne schroniska. Poniżej zachodniego otworu Okna w Okienniku Wielkim znajduje się otwór Komina w Okienniku Wielkim oraz wejście do Schronu w Okienniku Wielkim. Cały masyw Okiennika Wielkiego jest geostanowiskiem[1].

Historia eksploracji i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]

Okno znane było od dawna. Podczas badań archeologicznych w Schronie w Okienniku Wielkim znaleziono ślady świadczące o jego zamieszkiwaniu przez ludzi w czasach prehistorycznych. W średniowieczu wykorzystano walory obronne Okiennika budując na nim niewielką fortecę[1].

Po raz pierwszy Okno w Okienniku Wielkim opisał Kazimierz Kowalski jako Schronisko Okiennik Górny. Zmierzył je J. Zygmunt w sierpniu 2009 r., on też opracował jego plan[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Jerzy Zygmunt, Okno w Okienniku Wielkim, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-07-27].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-07-27].
  3. ↑ Baza topo portalu wspinaczkowego [online] [dostęp 2017-07-27].
  4. ↑ Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy skale.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Okno_w_Okienniku_Wielkim&oldid=68084493”