Owięziok
Owięziok (śl. łowiynziok, kiedyś też nazywany cielynciok)[1] – charakterystyczny taniec ludowy z terenów Beskidu Śląskiego, w metrum 2/4, w umiarkowanym tempie[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Taniec składał się z trzech części. W pierwszej części tancerz popisywał się przed wybraną przez siebie partnerką śpiewem, a następnie zapraszał ją do tańca. Podczas przyśpiewek do owięzioka tańczące pary poruszają się rytmicznie przed kapelą w przód (takty nieparzyste) i w tył (takty parzyste). Druga część tańca, często nazywana owięziokiem zachodzonym, polegała na wolnym ochodzeniu (krążeniu) wokół siebie, bacznie obserwując się, po czym następowała trzecia część tańca – zwyrtanie – polegająca na krążeniu w miejscu we wzajemnym ujęciu ramionami. Po wolnym śpiewie melodia taneczna była przyspieszana przy każdej figurze[nie bardzo wiadomo, o co chodzi w ost. zdaniu][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Etymologia nazwy nie jest do końca jasna. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od butów (kierpców) ze skóry cielęcej (śl. owiynzi – wołowy; buty ze skóry cielęcej używane były rzadko – od święta, na zabawę, musiały być bardzo wytrzymałe, na co dzień noszono buty ze skóry świńskiej), lub od okręgu tańca, który nie jest większy od rozłożonej wołowej skóry[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Agapeart, Owiynziok [online], Barwy folkloru, 6 marca 2013 [dostęp 2021-10-16].
- ↑ Grażyna Dąbrowska, W kręgu polskich tańców ludowych, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. 231–232, ISBN 83-205-3194-2.
- ↑ Janina Marcinkowa, Folklor taneczny Beskidu Śląskiego, Centralna Poradnia Amatorskiego Ruchu Artystycznego, 1969.
- ↑ Łowiynziok na liście [online], OX.pl, 15 grudnia 2017 [dostęp 2021-10-16] (pol.).