Ozokeryt
Wygląd
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cd/Ozokerite_natural_Paraffin_wax_Soldier_Summit_Minnind_District_-_Colton_-_Wasatch_County_Utah_1963.jpg/220px-Ozokerite_natural_Paraffin_wax_Soldier_Summit_Minnind_District_-_Colton_-_Wasatch_County_Utah_1963.jpg)
Ozokeryt, dawniej: wosk ziemny[1] – mieszanina stałych wielkocząsteczkowych węglowodorów, głównie n- i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez Ernsta Friedricha Glockera w 1833 r.
Właściwości fizyczne
[edytuj | edytuj kod]- Barwa: żółta do czerwonobrunatnej
- Temperatura topnienia: 50-100 °C
- Nierozpuszczalny w wodzie, a rozpuszczalny w rozpuszczalnikach węglowodorowych
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje nad Morzem Kaspijskim, w Ameryce Północnej, w Iraku. Największe na świecie skupienie ozokerytu występuje w okolicach Borysławia na Ukrainie (Borysławsko-Drohobyckie Zagłębie Naftowe).
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Do otrzymywania cerezyny[2], do produkcji syciw elektroizolacyjnych, a także smarów[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazwa wycofana przez Międzynarodową Asocjację Mineralogiczną, por. A. Manecki „Encyklopedia Minerałów” AGH Kraków 2004 r.
- ↑ ozokeryt, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-07-16] .
- ↑ Mały ilustrowany leksykon techniczny, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1983, s. 357, ISBN 83-204-0602-1 .
Encyklopedie internetowe (organic class of minerals):
Identyfikatory zewnętrzne: