PUPS – Solidarność i Sprawiedliwość

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PUPS – Solidarność i Sprawiedliwość
ПУПС – Солидарност и правда
Ilustracja
Państwo

 Serbia

Lider

Milan Krkobabić

Data założenia

2005

Adres siedziby

Belgrad

Ideologia polityczna

partia emerytów

Barwy

czerwona, biała

Strona internetowa

PUPS – Solidarność i Sprawiedliwość (serb. ПУПС – Солидарност и правда / PUPS – Solidarnost i pravda) – serbska partia polityczna skoncentrowana na działaniach na rzecz emerytów. Do 2022 działała pod nazwą Partia Zjednoczonych Emerytów Serbii (serb. Партија уједињених пензионера Србије / Partija ujedinjenih penzionera Srbije)[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Partia została zarejestrowana 10 maja 2005, na swoim pierwszym zjeździe 4 lutego 2006 jej przewodniczącym został Jovan Krkobabić[2], który kierował nią aż do swojej śmierci w 2014. W wyborach w 2007 ugrupowanie współtworzyło koalicję z Partią Socjaldemokratyczną Nebojšy Čovicia, która uzyskała 3,11% i nie przekroczyła wyborczego progu[3]. W 2008 emeryci wystartowali w ramach koalicji skupionej wokół Socjalistycznej Partii Serbii, uzyskując 5 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym. Ich lider objął wówczas urząd wicepremiera. W 2012 PUPS ponownie współpracowała z socjalistami, zwiększając liczbę mandatów poselskich do 12 i utrzymując status ugrupowania rządowego[4]. Koalicja z SPS i Zjednoczoną Serbią została odnowiona również w wyborach w 2014, w wyniku których emeryci utrzymali dotychczasową reprezentację w Skupsztinie[5].

W 2014 po śmierci dotychczasowego lidera nowym przewodniczącym został jego syn Milan Krkobabić. Przed wyborami w 2016 PUPS dołączyła do koalicji skupionej wokół Serbskiej Partii Postępowej[6], uzyskując z wspólnej listy wyborczej 9 mandatów poselskich w Skupsztinie nowej kadencji. W tym samym roku przewodniczący partii otrzymał nominację ministerialną w nowym gabinecie[7], na stanowisku tym pozostał również w kolejnym rządzie utworzonym w 2017[8]. W 2020, 2022 i 2023 ugrupowanie kontynuowało współpracę wyborczą z postępowcami, wprowadzając swoich kandydatów na listy wyborcze współtworzonej koalicji[9][10][11] i uzyskując każdorazowo kilkuosobową reprezentację w parlamencie.

Milan Krkobabić pozostawał członkiem kolejnych rządów tworzonych w 2020[12] i 2022[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. О нама. pupsns.rs. [dostęp 2023-11-30]. (serb.).
  2. O nama. pups.org.rs. [dostęp 2014-02-02]. (serb.).
  3. Archive 2007. serbiaembusa.org. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).
  4. Jovan Krkobabić. otvoreniparlament.rs. [dostęp 2014-02-02]. (serb.).
  5. SNS će ipak imati samo 134 poslanika u Skupštini. pressonline.rs, 20 marca 2014. [dostęp 2014-03-23]. (serb.).
  6. Pensioner party leaves coalition with Socialists. b92.net, 18 lutego 2016. [dostęp 2016-04-18]. (ang.).
  7. Cabinet revealed; Assembly to elect it by end of week. b92.net, 8 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-08]. (ang.).
  8. Ovo su imena 21 ministra u novoj vladi Ane Brnabić, sutra izbor u Skupštini. blic.rs, 27 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-27]. (serb.).
  9. Избори за народне посланике Народне скупштине, 21. јун 2020. године: Изборне листе. parlament.gov.rs. [dostęp 2020-06-25]. (serb.).
  10. Ko su kandidati SNS za narodne poslanike?. danas.rs, 17 lutego 2022. [dostęp 2022-04-04]. (serb.).
  11. Pogledajte ko su kandidati na Vučićevoj listi Srbija ne sme da stane. danas.rs, 3 listopada 2023. [dostęp 2023-12-18]. (serb.).
  12. Buduća Vlada Srbije: Vulin šef policije, Stefanović odbrane, Selaković diplomatije. slobodnaevropa.org, 25 października 2020. [dostęp 2020-10-26]. (serb.).
  13. Politika i nova Vlada Srbije: Objavljena imena kandidata za ministre. bbc.com, 23 października 2022. [dostęp 2022-10-23]. (serb.).