Pantserwagen M.39

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pantserwagen M.39
Panzerspähwagen DAF 201(h)
Ilustracja
Widok z tyłu
Dane podstawowe
Państwo

 Holandia

Producent

Van Doorne Aanhangwagenfabriek N.V.

Typ pojazdu

samochód pancerny

Trakcja

kołowa

Załoga

5

Historia
Prototypy

1938

Produkcja

1939-1940

Egzemplarze

12

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, rzędowy, 8-cylindrowy, chłodzony cieczą Ford Mercury o mocy 96 KM (71 kW)

Pancerz

grubość do 10 mm

Długość

4,75 m

Szerokość

2,08 m

Wysokość

2,16 m

Prześwit

0,43 m

Masa

5 100 kg (bojowa)

Moc jedn.

8,7 KM/t

Osiągi
Prędkość

75 km/h (po drodze)
50 km/h (w terenie)

Zasięg pojazdu

300 km (po drodze)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,60 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata przeciwpancerna Bofors kal. 37 mm
3 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Holandia, Niemcy
Rzuty
Rzuty

Pantserwagen M.39 (oznaczenie niemieckie Panzerspähwagen DAF 201(h)) – holenderski samochód pancerny z okresu II wojny światowej

Historia konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

W 1938 roku holenderska firma Van Doorne Aanhangwagenfabriek N.V. otrzymała zamówienie na budowę 12 samochodów pancernych na wyposażenie trzeciego szwadronu dywizjonu samochodów pancernych armii holenderskiej. Już w 1938 roku był gotowy prototyp oznaczony w firmie jako DAF P.T. 3, a w 1939 roku przystąpiono do produkcji seryjnej. Pierwsze tego typu samochody zostały dostarczone pod koniec 1939 roku, otrzymały one oznaczenie wojskowe M.39. Produkcja trwała do chwili zajęcia Holandii przez Niemcy w maju 1940 roku.

Nie dokończone samochody zostały ukończone przez Niemców w 1940 roku.

Użycie[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 1939 roku pierwsze samochody pancerne M.39 zostały przyjęte na uzbrojenie armii holenderskiej i w maju 1940 roku wzięły udział w walkach z Niemcami. W trakcie walk jeden samochód tego typu został zniszczony.

Pozostałe samochody oraz samochody ukończone już pod okupacją niemiecką zostały wcielone do niemieckich jednostek policyjnych, gdzie używane były do działań przeciwpartyznackich. Używano ich także na zapleczu frontu wschodniego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Ledwoch: Samochody pancerne (6 x 4). Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996, s. 11-13. ISBN 83-86209-76-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]