Paprocki (nazwisko)
Paprocki (forma żeńska: Paprocka, liczba mnoga: Paproccy) – polskie nazwisko notowane od 1473 roku[1].
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie utworzone zostało formantem -ski od nazwy miejscowej Paprotno, Paprotki[1] lub Paprotnia[2].
Rody szlacheckie[edytuj | edytuj kod]
Nazwisko Paprocki nosiło kilka rodów szlacheckich. Byli to: Paproccy herbu Cholewa, Paproccy herbu Jastrzębiec, Paproccy herbu Jelita oraz Paproccy herbu Ogończyk a także rodziny Paprockich które pieczętowały się herbami Tępa Podkowa oraz herbem Słoń[3][4]. Zapewne istniały też rodziny nie należące do szlachty. Wzmianki o Paprockich z tatarskim rodowodem zamieszcza w swym herbarzu Stanisław Dziadulewicz[5].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku ogółem w Polsce mieszkało 5737 osób o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: warszawskim – 583 osoby, kaliskim – 326 osób i łódzkim – 302 osoby[6]. W 2013 roku mieszkało w Polsce około 6037 Paprockich, najwięcej w Warszawie[7].
Przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Bartosz (Bartłomiej) Paprocki, (1543–1614) – polski poeta, heraldyk i historyk
- Bogdan Paprocki – śpiewak operowy
- Henryk Paprocki – teolog, duchowny prawosławny.
- Stanisław J. Paprocki − polski sowietolog
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nazwiska Polaków, Słownik historyczno-etymologiczny, Kazimierz Rymut, t. 2, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków 2001
- ↑ genezanazwisk.pl
- ↑ Tadeusz Gajl, Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów, Gdańsk: L&L, 2007, s. 486, ISBN 978-83-60597-10-1, OCLC 233447252.
- ↑ Nieznana szlachta polska i jej herby, Wiktor Wittyg, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1908
- ↑ Herbarz rodzin tatarskich w Polsce, Stanisław Dziadulewicz, Wilno 1929, s. 247
- ↑ Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych, Kazimierz Rymut, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1992 – 1994
- ↑ moikrewni.pl