Park Narodowy Sanriku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Sanriku
三陸復興国立公園
Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen
Ilustracja
Rikuchū Kaigan
park narodowy
Państwo

 Japonia

Położenie

Honsiu (Honshū)

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Sanriku”
39°29′56,0400″N 141°54′14,4000″E/39,498900 141,904000
Strona internetowa

Park Narodowy Sanriku (jap. 三陸復興国立公園 Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen)[1][a]park narodowy w Japonii, utworzony w 2013 roku, poprzez połączenie:

  • Parku Narodowego Rikuchū Kaigan (Rikuchu Kaigan National Park, Rikuchū Kaigan Kokuritsu Kōen) z
  • Prefekturalnym Parkiem Natury Tanesashi Kaigan Hashikami-dake (Tanesashi Kaigan Hashikamidake Prefectural Natural Park, Tanesashi Kaigan Hashikami-dake Kenritsu Shizen Kōen)[2].

W 2015 roku Ministerstwo Środowiska rozszerzyło park o dawny Quasi-Park Narodowy Minami-Sanriku Kinkazan i planuje dalsze poszerzenie o parki prefekturalne.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Park ma około 220 km długości, obejmując relatywnie wąski pas części wschodniego, pacyficznego wybrzeża wyspy Honsiu (Honshū) od miasta Hachinohe w prefekturze Aomori poprzez prefekturę Iwate do miasta Kesennuma w prefekturze Miyagi[3].

Decyzja o połączeniu parków i rekonstrukcji wybrzeża była wynikiem ogromnych zniszczeń powstałych wskutek trzęsienia ziemi i tsunami w regionie Tōhoku w 2011 roku. Ten park narodowy nie przypomina żadnego innego w Japonii[3].

Niektóre z największych japońskich portów rybackich znajdują się w: Hachinohe, Miyako, Kamaishi, Ōfunato i Kesennuma[3].

Fauna i flora[edytuj | edytuj kod]

Wybrzeże jest lęgowiskiem ptaków morskich, takich jak mewa śmieszka (Chroicocephalus ridibundus) oraz siedliskiem różnorodnej roślinności morskiej, która stworzyła unikalne środowisko przybrzeżne. W płytkich wodach utworzyły się ławice traw morskich i wodorostów, wspierając różnorodność biologiczną obszaru morskiego[3].

W regionie tym występują przybrzeżne zbiorowiska roślin, a klify, wydmy, obszary trawiaste i słone bagna porośnięte są drzewami i krzewami. Rosną tam m.in. sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora), kryptomeria japońska (Cryptomeria japonica) i azalia Kaempfera (Rhododendron kaempferi). Można również spotkać lokalnie rzadkie rośliny, jak shirobana-shakunage (Rhododendron fauriei)[4], czy dziewiczy las drzew tabu (Machilus thunbergii, syn. Persea thunbergii)[3].

Obszar ten jest szczególnie ważny jako teren lęgowy ptaków morskich, a wyspy Hide-jima i Sangan-jima są jedynymi terenami lęgowymi w Japonii nawałnika burzowego (Hydrobates pelagicus). Obszar ten jest również siedliskiem ptaków drapieżnych, takich jak sokół wędrowny (Falco peregrinus) i rybołów (Pandion haliaetus'). Żyją tam również: terpugowate (Hexagrammidae), jeżowce (Echinoidea), słuchotki (Haliotidae)[3].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Oryginalna nazwa japońska: Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen to dosł. Park Narodowy Rekonstrucji [regionu] Sanriku. Utworzenie powiększonego parku jest wynikiem decyzji władz o rekonstrukcji wybrzeża Pacyfiku po bardzo silnym trzęsieniu ziemi i uderzeniu tsunami w 2011 roku. Regionalna nazwa Sanriku (lub Rikushū) pochodzi od trzech dawnych prowincji: Rikuzen, Rikuchū, Rikuō (Mutsu). Jest też równoznaczna z wąskim pasem wybrzeża należącego do trzech obecnych prefektur: Aomori, Iwate, Miyagi.​

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 604. ISBN 978-4-385-13107-8.
  2. 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 147, 148, 149. ISBN 978-4-415-11272-5.
  3. a b c d e f Sanriku Fukko (reconstruction) National Park, Characteristics. Tohoku Regional Environment Office. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  4. Misao Tatewaki: List of Plants of the Island of Okushiri. Hokkaido University, 1940. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]