Region Tōhoku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Region Tōhoku
Mapa Tōhoku

Region Tōhoku (jap. 東北地方 Tōhoku-chihō) – jedna z geograficznych krain Japonii. Region Tōhoku (tōhoku po japońsku znaczy północno-wschodni) znajduje się w północno-wschodniej części największej wyspy Japonii, Honsiu.

Tōhoku składa się z sześciu prefektur: Aomori, Akita, Iwate, Yamagata, Fukushima oraz Miyagi.

Region ten poniósł ogromne straty ludzkie i materialne w czasie trzęsienia ziemi i tsunami w 2011 roku.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Region Tōhoku i Hokkaido widziane z kosmosu
  • Całkowita powierzchnia: 66 889,40 km² – prawie tyle co region Chūbu, 2 razy tyle co region Kantō
  • Populacja: 9 634 466 osób (dane z 1 października 2005) – prawie tyle co Grecja, Belgia czy Portugalia
  • Gęstość zaludnienia: 144 osób na km² (dane z 1 października 2005) – w przybliżeniu tyle co Szwajcaria
  • PKB – średnie PKB na mieszkańca przekracza większość państw jak np. Szwajcaria, Belgia lub Austria
Prefektura Powierzchnia km²
Iwate 15 279
Fukushima 13 783
Akita 11 612
Aomori 9 607
Yamagata 9 323
Miyagi 7 285
Łącznie 66 889
Prefektura Powierzchnia zamieszkana km² Procent całej prefektury
Fukushima 4 218 30,6%
Iwate 3 710 24,3%
Aomori 3 204 33,4%
Akita 3 155 27,2%
Miyagi 3130 43,0%
Yamagata 2 850 30,6%
Łącznie 20 267 30,3%

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Ukształtowanie terenu Tōhoku jest wyżynne i górzyste. Z północy na południe rozciągają się góry Ōu. Klimat jest ostrzejszy niż w pozostałych regionach kraju, z wyjątkiem Hokkaido.

Obraz regionu Tōhoku został uwieczniony w księdze napisanej prozą i wierszem przez jednego z najbardziej znanych poetów, Bashō Matsuo (1644–1694), pt. Oku no hosomichi (奥の細道, pol. „Ścieżki na daleką północ”), który uznawany jest za jeden z najdoskonalszych utworów literatury japońskiej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rejon przez tysiąclecia był zamieszkiwany przez Ajnów. Japończycy zaczęli tu docierać dość późno, od około VIII wieku n.e. Dopiero w latach 60. XX wieku zaczął się tu rozwijać przemysł. Powstały fabryki produkujące i przetwarzające żelazo, stal, pulpę drzewną, chemikalia oraz ropę naftową. Aż do tego czasu Tōhoku postrzegane było głównie jako region rolniczy, ponieważ zaopatrywało rynki w Sendai, Tokio i Jokohamie w ryż i inne produkty żywnościowe. 20% krajowych dostaw ryżu pochodziło właśnie z Tōhoku, pomimo tego, że z powodu ostrzejszego klimatu zbiory były możliwe tylko raz w roku.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 227. ISBN 978-83-01-17214-5.
  2. Bonden River Crossing. Daisen City, 2008. [dostęp 2018-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-26)]. (ang.).
  3. Takkoku no Iwaya. japan-guide.com. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
  4. Sendai’s Aoba Matsuri. Japan Travel K.K., 2014. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).