Partia Unii Syriackiej
| Region | |
|---|---|
| Skrót |
SUP |
| Przewodniczący |
Ishow Gowriye |
| Data założenia |
1 października 2005 |
| Adres siedziby | |
| Ideologia polityczna |
Partia Unii Syriackiej (syr. ܓܒܐ ܕܚܘܝܕܐ ܣܘܪܝܝܐ, SUP; arab. حزب الإتحاد السرياني في سوريا) – lewicowa asyryjska partia polityczna działająca w Syrii. eprezentuje interesy Asyryjczyków w Syrii i jest zwolennikiem ideologii modernizacji „Dawronoye"[1].
Partię założona 1 października 2005. Od początku wojny domowej w Syrii opowiada się po stronie świeckich, demokratycznych, socjalistycznych i federalistycznych sił kurdyjskich w Autonomicznej Administracji Północnej i Wschodniej Syrii. Jest sceptycznie nastawiona zarówno do baasistowskiego syryjskiego rządu Baszszara al-Asada, jak i Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Wraz z wybuchem wojny domowej w Syrii w 2011 Partia Unii Syriackiej sprzymierzyła się z kurdyjską Partią Unii Demokratycznej (PYD), z którą podziela świecką, promodernizacyjną i opartą na demokracji bezpośredniej ideologię[1]. Posiada trzech przedstawicieli w Syryjskiej Radzie Demokratycznej, organie ustawodawczym Autonomicznej Administracji Północnej i Wschodniej Syrii.
Partia 8 stycznia 2013 utworzyła milicję Syryjskiej Rady Wojskowej (MFS), a także policję Sutoro, w celu ochrony społeczności asyryjskiej na zamieszkanych przez nich obszarach w północno-wschodniej Syrii. Sutoro są zintegrowani z ogólną policją Asaisz w Regionie Dżazira[2]. Syryjska Rada Wojskowa ściśle współpracowała głównie z kurdyjskimi Powszechnymi Jednostkami Ochrony (YPG), a później stała się częścią Syryjskich Sił Demokratycznych (SDF)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Carl Drott, The Revolutionaries of Bethnahrin [online], Warscapes, 25 maja 2015 [dostęp 2023-11-25] (ang.).
- ↑ Carl Drott, Qamishli’s Cold War [online], middle-east-online.com, 10 października 2017 [dostęp 2023-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-10] (ang.).
- ↑ Andrea Glioti, Syriac Christians, Kurds Boost Cooperation in Syria [online], Al-Monitor, 6 kwietnia 2015 [dostęp 2023-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-06] (ang.).