Pawieł Bogdanow (funkcjonariusz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawieł Bogdanow
Павел Михайлович Богданов
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

1901
Oranienbaum

Data i miejsce śmierci

1973
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1918–1959

Formacja

Armia Czerwona
OGPU
MWD ZSRR

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”

Pawieł Michajłowicz Bogdanow (ros. Павел Михайлович Богданов, ur. 1901 w Oranienbaumie (obecnie Łomonosow), zm. 1973 w Moskwie) – funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, generał porucznik.

Początkowo uczeń telegrafisty, 1919 skończył piotrogrodzkie kursy dowódcze Armii Czerwonej, potem walczył na Froncie Północno-Zachodnim i Południowym wojny domowej. Po wojnie w wojskach OGPU w Środkowej Azji, skończył Wyższą Szkołę Pograniczną, Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej, służył w wojskach wewnętrznych i organach spraw wewnętrznych. W 1941 szef Głównego Zarządu Ochrony Pożarniczej NKWD ZSRR, od 3 maja 1942 generał major, od 1956 szef sztabu Wojsk Wewnętrznych MWD ZSRR, od 18 lutego 1958 generał porucznik MWD. Pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I wiele medali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]