Persoonia terminalis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Persoonia terminalis
Ilustracja
P. terminalis ssp. recurva
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

srebrnikopodobne

Rząd

srebrnikowce

Rodzina

srebrnikowate

Rodzaj

Persoonia

Gatunek

Persoonia terminalis

Nazwa systematyczna
Persoonia terminalis L.A.S.Johnson & P.H.Weston
Telopea 4: 281 1991[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Persoonia terminalisgatunek krzewu z rodziny srebrnikowatych (Proteaceae) występujący we wschodniej Australii. Po raz pierwszy został opisany przez Lawrie Johnsona i Petera Westona z Royal Botanic Gardens w Sydney w 1991, na podstawie okazu znalezionego 3,4 km na południe od Torrington w Nowej Południowej Walii przez Westona i P.G. Richardsa[5].

W obrębie rodzaju Persoonia terminalis klasyfikowana jest jako część grupy Lanceolata, w skład której wchodzi 58 powiązanych gatunków odznaczających się podobnym ukwieceniem, za to znacznie różniących się pod względem kształtu liści. W stanie dzikim rośliny należące do tej grupy często się krzyżują[6], przykładowo P. terminalis może krzyżować się z P. cornifolia i P. sericea[7].

W ramach gatunku rozpoznane są dwa podgatunki krzewu: P. terminalis ssp. recurva posiada krótsze, bardziej zakrzywione liście osiągające długość do 0,75 cm, natomiast P. terminalis ssp. terminalis posiada dłuższe i prostsze liście osiągające długość do jednego cm[7]. Pierwszy z podgatunków występuje w okolicach Warialdy w Nowej Południowej Walii i południowym Queensland i w australijskiej klasyfikacji gatunków rzadkich i zagrożonych ROTAP oznaczony jest jako 3R, czyli gatunek zagrożony[8]. Z kolei P. terminalis ssp. terminalis występuje jedynie w okolicy Torrington i w skali ROTAP oznaczony jest jako 2R[8]. Oba podgatunki występują wspólnie w okolicach Rezerwatu Natury Rzeki Severn(inne języki)[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-01-03] (ang.).
  3. Persoonia terminalis L.A.S.Johnson & P.H.Weston. [w:] The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2016-01-03].
  4. Persoonia terminalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. L.A.S. Johnson, P.H. Weston: Persoonia terminalis L.A.S.Johnson & P.H.Weston, Telopea 4: 281 (1991). [w:] ABRS Flora of Australia Online [on-line]. anbg.gov.au, 1991. [dostęp 2015-11-01].
  6. Peter H. Weston. Proteaceae subfamily Persoonioideae: Botany of the Geebungs, Snottygobbles and their Relatives. „Australian plants”. 22 (175), s. 62–78 [70], 2003. ISSN 0005-0008. [dostęp 2015-11-01]. (ang.). 
  7. a b New South Wales Flora Online: Persoonia terminalis[1] by P.H. Weston, Royal Botanic Gardens & Domain Trust, Sydney, Australia.
  8. a b "PlantNET – FloraOnline". nsw.gov.au.
  9. J.T. Hunter, P.J. Clarke. The Vegetation of Granitic Outcrop Communities on the New England Batholith of Eastern Australia. „Cunninghamia”. 5 (3), s. 547-618 [594], 1998. (ang.).