Pidlissia (rejon tyśmienicki)
 Cerkiew w Pidlissiu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
13,59 km² |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 |
| Kod pocztowy |
77451 |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°54′17″N 24°37′17″E/48,904722 24,621389 | |
Pidlissia (ukr. Підлісся, dosł. Podlesie) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie tyśmienickim.
Do 1964 roku miejscowość nosiła nazwę Pacyków (ukr. Пациків, Pacykiw).
W 1912 roku Aleksander Lewicki założył we wsi fabrykę fajansu. Fabryka ta wytwarzała w okresie 1912–1939 cieszące się sporą popularnością wyroby fajansowe w stylu art déco, projektowane przez lwowskich rzeźbiarzy, m.in. Lunę Drexler, Antoniego Popiela, Władysława Gruberskiego, Ignacego E. Blaschkego i Władysława Adamiaka. Pośród produktów pacykowskiej fabryki były m.in. figurki dam prezentujących modę typową dla okresu lat międzywojennych, zwierzęta, postaci w strojach ludowych i inne.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego. W maju i czerwcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj i we wsi Olesiów (wchodzącej w skład sołectwa) 54 Polaków[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 495-496, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pierre Cabanne, Anna Sieradzka: Encyklopedia art déco. Warszawa: WAiF/PWN, 2002. ISBN 83-221-0740-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pacyków 2.) z Dębnikiem, wś. pow. stanisławowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 811.
- с. Підлісся, Івано-Франківська область, Тисменицький район