Pistolet maszynowy Bechowiec
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Prototypy | |
Wyprodukowano |
co najmniej 13 egz. |
Dane techniczne | |
Kaliber |
9 mm (7,62 mm) |
Nabój | |
Magazynek |
pudełkowy na 32 naboje[1] |
Wymiary | |
Długość |
445 mm[1] |
Bechowiec – polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca[2]. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.
Bechowiec-1 posiadał zwartą konstrukcję, małe wymiary i korzystny rozkład mas. W jego konstrukcji zastosowano wiele rozwiązań dość wyrafinowanych w porównaniu z wcześniej produkowanymi pistoletami maszynowymi. Strzelał z zamka zamkniętego, co zwiększało celność ognia pojedynczego. Posiadał bezpiecznik skrzydełkowy, pełniący jednocześnie funkcję przełącznika rodzaju ognia. Pistolet maszynowy Bechowiec posiadał zamek zewnętrzny (podobnie jak w pistoletach samopowtarzalnych, czy polskim pistolecie maszynowym PM-63 RAK). Zasada działania automatyki oparta była o odrzut zamka swobodnego. Dostosowany do naboju pistoletowego 9 x19 mm Parabellum, a kilka ostatnich egzemplarzy dostosowano do 7,62 x 25 mm naboju pistoletowego Tokariewa. Zasilanie z magazynków pudełkowych, dwurzędowych o pojemności 32 naboi.
Zobacz też
Bibliografia
- Leszek Erenfeicht, Piotr Krajewski. Bechowiec: zapomniany polski peem w: Strzał Nr 9(65)/2008, ss.24-29.
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak – Encyklopedia współczesnej broni palnej. WIS 1994 ISBN 83-86028-01-7