Pośrednia Magura Rycerowa
 Widok z Małołączniaka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1933 m n.p.m. |
| Wybitność |
2 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′27,1″N 19°57′38,3″E/49,207528 19,960639
| |
Pośrednia Magura Rycerowa (niem. Mittlerer Ritterkogel, słow. Prostredná Licierova Magura, węg. Középső-Lovag-hegy[1], 1933 m[2]) – jeden ze szczytów Liptowskich Kop w słowackich Tatrach. Znajduje się w bocznym ich grzbiecie zwanym Magurą Rycerową, który od Wielkiej Kopy Koprowej odchodzi w północno-zachodnim kierunku[3]. Pośrednia Magura Rycerowa jest zwornikiem; grzbiet rozgałęzia się w niej na dwa ramiona:
- północno-zachodnie oddzielające Rycerowy Żleb od Małego Rycerowego. Ramię to w górnej części jest wąskie, w dolnej rozszerza się do szerokości około 150 m,
- zachodnie biegnące do Niżniej Magury Rycerowej. Ramię to oddziela Rycerowy Żleb od Doliny Szpaniej[4].
Nazwa magura jest pochodzenia wołoskiego. U Wołochów słowo magura oznaczało wzgórze, pagórek, kopiec[5].
W przeszłości Magura Rycerowa była wypasana. Od 1949 rejon ten stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u i jest niedostępny turystycznie. Obecnie Pośrednia Magura Rycerowa jest od północnej strony w większości porośnięta lasem i kosodrzewiną, wśród której rosną limby, trawiaste pozostają jej partie szczytowe, niszczone przez lawiny okolice Rycerowego Żlebu i południowe, częściowo trawiaste i bardziej strome stoki (od strony Doliny Szpaniej)[4]. Jest dobrze widoczna z czerwonego szlaku turystycznego biegnącego granią główną Tatr od Czerwonych Wierchów na Kasprowy Wierch.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ a b Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.