Pokłon pasterzy (obraz El Greca z 1614)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pokłon pasterzy
Ilustracja
Autor

El Greco

Data powstania

1612–1614

Medium

olej na płótnie

Wymiary

319 × 180 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Madryt

Lokalizacja

Prado

Pokłon pasterzy – jeden z ostatnich obrazów hiszpańskiego malarza pochodzenia greckiego Dominikosa Theotokopulosa, znanego jako El Greco.

Motyw przedstawiony na obrazie został zaczerpnięty z Ewangelii św. Łukasza (2: 15-21) i dotyczy wydarzeń zaraz po narodzeniu Chrystusa[1].

Jest to jeden z ostatnich obrazów El Greca i jedno z najbogatszych kolorystycznie dzieł tego artysty. Również ekstremalnie wydłużone postacie są charakterystyczne dla twórczości artysty w jego ostatnich latach twórczych. Obraz przez wiele lat wisiał w jednej z kaplic klasztoru św. Dominika w Toledo. W 1824 roku został przeniesiony do ołtarza głównego, w miejsce innego dzieła artysty. W 1954 roku obraz trafił do Muzeum Prado.

Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjnie, na białej pieluszce leży Dzieciątko od którego bije blask oświetlający skupionych wokół niego rodziców i pasterzy. Światło mieni się na kolorowych szatach wszystkich zebranych tworząc wrażenie tanecznego ruchu figur. Kontrast pomiędzy jasnymi i ciemnymi fragmentami kompozycji potęguje wrażenie doniosłej chwili. Nad Dzieciątkiem unoszą się aniołowie również pławiący się w świetle małego Jezusa. Ta partia obrazu może przypominać brakujący fragment innego dzieła pt. Otwarcie piątej pieczęci Apokalipsy.

W tym samym roku powstała druga wersja Pokłonu pasterzy znajdująca się obecnie w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andras Szekely: Malarstwo hiszpańskie. Warszawa: WAiF, 1974.
  • J. Rogelio Buendía: A Basic guide to The Prado. Monterreina Madrid, 1989. ISBN 84-85041-22-4. (ang.).