Wirusowa krwotoczna choroba królików

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Pomór królików)

Wirusowa krwotoczna choroba królików (RHD)choroba krwotoczna królików, wybitnie zaraźliwa, wywołana przez wirus z rodziny kaliciwirusów – viral haemorrhagic disease (VHD). Jest to wirus łatwo przenoszący się z jednego osobnika na drugiego. Może dojść do zakażenia w kontakcie bezpośrednim lub poprzez przedmioty na których znajduje się wirus. Choroba ta jest zwana potocznie krwotoczną chorobą królików lub chińskimi pomorem królików, ponieważ po raz pierwszy opisaną ją w Chinach w 1984 roku. Do Polski dotarła na przełomie 1986 i 1987.

Sposoby rozprzestrzeniania[edytuj | edytuj kod]

  • Droga kropelkowa,
  • kontakt bezpośredni nawet z królikiem, który wyzdrowiał ponad 4 tygodnie temu,
  • pasza lub woda zanieczyszczona odchodami chorych zwierząt,
  • osoby z obsługi, środki transportu, sprzęt do pielęgnacji zwierząt,
  • inne zwierzęta, niż króliki, jak np. ptaki.

Wirus jest bardzo odporny i w pokojowej temperaturze potrafi wytrzymać 105 dni, w temperaturze 60 °C – 2 dni, a w temperaturze 4 °C – 225 dni.

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Do zakażenia może dojść u królików powyżej 2. miesiąca życia. Okres inkubacji wynosi 16–72 godzin.

Postać nadostra[edytuj | edytuj kod]

Cechuje się nagłą śmiercią, która następuje w ciągu 48 godzin od zakażenia. Śmiertelność 80–100%.

Postać ostra[edytuj | edytuj kod]

  • Gwałtownie narastająca duszność,
  • pienisty lub krwisty wyciek z nosa,
  • osłabione reakcje na bodźce,
  • śmierć następuje zwykle po 2 dniach od zakażenia i poprzedzona jest popiskiwaniem i gwałtownymi, nieskoordynowanymi ruchami oraz częściowym porażeniem,
  • u królików, które przeżyją postać ostrą, szybko rozwija się żółtaczka i dochodzi do nagłej śmierci,
  • śmiertelność 80–100%.

Postać podostra[edytuj | edytuj kod]

  • Częściowa utrata apetytu,
  • silna duszność,
  • tachykardia,
  • przekrwienie gałek ocznych,
  • czasami biegunka i katar,
  • śmiertelność 40–60%,
  • króliki, które przechorowały tę postać zdobywają trwałą odporność, jednak mogą być nadal źródłem zakażenia.

Postępowanie w razie zakażenia[edytuj | edytuj kod]

Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt mówi, że pomór należy do chorób, które podlegają obowiązkowi rejestracji. Ponadto króliki chore oraz podejrzane o zakażenie należy odizolować od innych osobników oraz poddać eutanazji, a zwłoki zutylizować, ponieważ są one nadal źródłem zakażenia. Po zlikwidowaniu ogniska choroby należy przeprowadzić dezynfekcję klatek i pomieszczeń następującymi preparatami 5% roztworem formaliny lub 1–2% roztworem sody żrącej. Wymagany jest kontakt z lekarzem weterynarii.

Profilaktyka[edytuj | edytuj kod]

Choroby nie można wyleczyć, dlatego stosuje się profilaktyczne szczepionki. Jedną z nich jest Cunivac działająca przez 5-7 miesięcy oraz Nobivac Myxo-RHD[1] dająca odporność na 12 miesięcy[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO WETERYNARYJNEGO. [dostęp 2013-10-24]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Kostro i Zdzisław Gliński: Choroby królików, podstawy chowu i hodowli. Warszawa: PWRiL, 2005, s. 189–193. ISBN 83-09-01795-2.