Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej w 1912 roku
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | |||
| Data przeprowadzenia |
1912 | ||
| Ordynacja wyborcza |
Wybór delegatów w wielomandatowych okręgach wyborczych | ||
| Głosowanie | |||
| |||
| |||
Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej w 1912 roku – seria prawyborów, która wyłoniła delegatów na konwencję Partii Demokratycznej, aby uczestniczyli w wyborze kandydata Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych. Wybierani delegaci byli przypisani do konkretnego kandydata, którego popierali. W wyniku prawyborów najwięcej delegatów pozyskał Woodrow Wilson, który na konwencji został wybrany oficjalnym kandydatem Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w 1912 roku.
Tło[edytuj | edytuj kod]
Do roku 1912 kandydatów na prezydenta wskazywali liderzy partyjni[1]. Na początku XX wieku coraz popularniejsze stawały się ruchy progresywne, dążące do licznych reform społecznych i politycznych[2]. Stopniowo zaczęto wprowadzać system prawyborów w różnych stanach i na różnych szczeblach[1]. Po raz pierwszy na Florydzie w 1901 roku użyto systemu prawyborów do wyznaczenia delegatów na konwencję Partii Demokratycznej[3]. W kwietniu 1912 roku odbyły się pierwsze ogólnokrajowe prawybory prawybory prezydenckie[1]. Głosowanie powszechne na kandydata partii zostało przeprowadzone w kilkunastu stanach[4] zarówno w strukturach Partii Demokratycznej, jak i Partii Republikańskiej[5]
Kalendarium[edytuj | edytuj kod]
| Data | Stan | Zwycięzca |
|---|---|---|
| 19 marca 1912(dts) | Dakota Północna | John Burke |
| 2 kwietnia 1912(dts) | Wisconsin | Woodrow Wilson |
| 9 kwietnia 1912(dts) | Illinois | Champ Clark |
| 13 kwietnia 1912(dts) | Pensylwania | Woodrow Wilson |
| 19 kwietnia 1912(dts) | Nebraska | Champ Clark |
| Oregon | Woodrow Wilson | |
| 30 kwietnia 1912(dts) | Massachusetts | Champ Clark |
| 5 maja 1912(dts) | Teksas | Woodrow Wilson |
| 6 maja 1912(dts) | Maryland | Champ Clark |
| 14 maja 1912(dts) | Kalifornia | Champ Clark |
| 21 maja 1912(dts) | Ohio | Judson Harmon |
| 28 maja 1912(dts) | New Jersey | Woodrow Wilson |
| 29 maja 1912(dts) | Arizona | Champ Clark |
| 31 maja 1912(dts) | Rhode Island | Champ Clark |
| 4 czerwca 1912(dts) | Dakota Południowa | Champ Clark |
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
W wyniku wyborów wyłoniono 595 spośród 1094 (czyli ok. 54%) delegatów, którzy wybrali partyjnego kandydata na prezydenta na konwencji Partii Demokratycznej[6].
| Kandydat | Głosy powszechne | Wygrane stany i terytoria[5] | |
|---|---|---|---|
| Liczba[5] | % | ||
 Woodrow Wilson |
527 296 | 43,53 | 5 NJ, OR, PA, TX, WI |
.jpg) Champ Clark |
427 938 | 35,33 | 8 AZ, CA, IL, MA, MD, NE, RI, SD |
 Judson Harmon |
128 633 | 10,62 | 1 OH |
 Oscar Underwood |
114 947 | 9,49 | – |
.jpg) John Burke |
9357 | 0,77 | 1 ND |
| Nieprzypisani delegaci |
4275 | – | – |
| Inni kandydaci | 3113 | 0,25 | – |
Następstwa[edytuj | edytuj kod]
Konwencja Partii Demokratycznej odbyła się w dniach 25 czerwca - 2 lipca 1912[5]. Zwycięzca prawyborów, Woodrow Wilson, został wyznaczony na kandydata na prezydenta, a Thomas Marshall na kandydata na wiceprezydenta[5]. Kandydaci Demokratów wygrali wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1912 roku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wisconsin primary history [online], WisPolitics, 9 września 2019 [dostęp 2024-01-03] (ang.).
- ↑ The Progressive Movement and U.S. Foreign Policy, 1890-1920s [online], Bureau of Public Affairs Department Of State. The Office of Electronic Information, 20 sierpnia 2008 [dostęp 2024-01-03] (ang.).
- ↑ Dave Evensen, The power of the primaries [online], Uniwersytet Illinois w Urbanie i Champaign, 9 marca 2020 [dostęp 2024-01-03] (ang.).
- ↑ Ron Elving, New Hampshire Celebrates A Century Of Voting First [online], 8 lutego 2016 (ang.).
- ↑ a b c d e f g Bonnie K. Goodman: 1912. Presidential Campaigns & Elections Reference: An American History Resource. [dostęp 2016-03-11]. (ang.).
- ↑ US President - D Convention Race - Jun 25, 1912 [online], Our Campaigns [dostęp 2024-01-03] (ang.).