Probostwo Kościoła św. Krzyża w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Probostwo Kościoła św. Krzyża
Symbol zabytku nr rej. A-240 z 6 grudnia 1937[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. św. Krzyża 23

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Probostwo Kościoła św. Krzyża”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Probostwo Kościoła św. Krzyża”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Probostwo Kościoła św. Krzyża”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Probostwo Kościoła św. Krzyża”
Ziemia50°03′47,08″N 19°56′36,05″E/50,063078 19,943347

Probostwo Kościoła św. Krzyża – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie na Starym Mieście przy ulicy św. Krzyża 23.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek został wzniesiono około 1300 jako murowany, jednopiętrowy, szerokofrontowy. Początkowo pełnił funkcje obronne. Od 1367 był własnością klasztoru Benedyktynek w Staniątkach. W 1648, po ofiarowaniu benedyktynkom przez komornika wielickiego M. Świechowskiego sąsiedniego domu, który przebudowano na kościół św. Scholastyki, budynek został zaadaptowany na cele klasztorne. W 1782 klasztor zlikwidowano, a budynek został opuszczony. W 1827 przekazano go parafii św. Krzyża z przeznaczeniem na probostwo. W tym czasie założono przy nim obszerny ogród, pomniejszony w latach 1896–1898 podczas regulacji otoczenia. W 1909 kamienica została gruntownie odrestaurowana według projektu Jana Zawiejskiego z wydobyciem gotyckich detali elewacji[2].

Jest najstarszym budynkiem mieszkalnym w Krakowie. W 2015 rozpoczęto remont konserwatorski, połączony z adaptacją piwnic na cele muzealne[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek reprezentuje styl wczesnogotycki. Ma dwie kondygnacje. Elewacje wykonane są z kamienia łamanego z wąskimi ceglanymi blendami dekoracyjnymi. Układ okien jest nieregularny, co jest związane z pierwotną obronną funkcją budynku. Dom nakryty jest dwuspadowym, kalenicowym dachem[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2021-08-01].
  2. a b Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 971.
  3. Kraków: Powstanie muzeum w najstarszym budynku mieszkalnym. krakow.tvp.pl, 2018-11-30. [dostęp 2019-09-06].