Przełączka pod Żabią Lalką
.jpg) Żabia Lalka i Przełączka pod Żabią Lalką od strony południowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2080 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
18 sierpnia 1907 |
| Pierwsze wejście |
J. Chmielowski, A. Kroebl, A. Staniszewski, J. Gąsienica Tomków |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′19,6″N 20°05′06,9″E/49,188778 20,085250
| |
Przełączka pod Żabią Lalką (niem. Puppenscharte, słow. Sedielko nad Žabiou Lalkou, węg. Békás-babai-csorba[1], ok. 2080 m) – wąska przełęcz w bocznej grani odchodzącej od Żabiej Grani na południowy zachód z wierzchołka Żabiego Mnicha w polskich Tatrach Wysokich. Oddziela ona niższy wierzchołek Żabiego Mnicha, zwany Żabim Kapucynem[2] lub Niżnim Żabim Mnichem[3], na północnym wschodzie od charakterystycznej Żabiej Lalki na południowym zachodzie. Przez przełączkę biegnie najłatwiejsza droga na Żabią Lalkę oraz dojście do początku południowo-zachodniej grani Żabiego Mnicha[2].
Z Przełączki pod Żabią Lalką na obydwie strony opadają głębokie kominy. Komin po orograficznie prawej stronie (północno-zachodni) przechodzi w trawiasto-piarżysty Lalkowy Zachód opadający na Białczański Upłaz. W kominie dwa wyciągi, pierwszy z przewieszką. Górna część komina to łatwa rynna. Z lewej strony uchodzi do niej bardzo stromo Zacięcie Ustupskiego. Komin po lewej stronie przełączki (południowo-wschodni) opada na Lalkowy Chodnik[2].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
- Północno-zachodnim kominem; III, z Lalkowego Zachodu 30 min[2].
- Południowo-wschodnim kominem; I w skali tatrzańskiej, czas przejścia z Lalkowego Chodnika 15 min
- Pierwsze przejścia:
- wejście letnie – Janusz Chmielowski, Adam Kroebl, Adam Staniszewski i przewodnik Józef Gąsienica Tomków, 18 sierpnia 1907 r.,
- próba wejścia zimowego – Zbigniew Korosadowicz i Włodzimierz Stachnik, styczeń 1937 r.[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: Geosystems Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, t. 7, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.