Puccinia phragmitis
 Morfologia i cykl życiowy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Puccinia phragmitis |
| Nazwa systematyczna | |
| Puccinia phragmitis (Schumach.) Tul. Annls Sci. Nat., Bot., sér. 4 2: 184 (1854) | |
,_Arnhem,_the_Netherlands.jpg)
Puccinia phragmitis (Schumach.) Tul. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na wielu rodzajach roślin w rodzinie rdestowatych (Polygonaceae) oraz na trzcinach (Phragmites)[2]. Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą[3].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1803 r. Christian Friedrich Schumacher nadając mu nazwę Uredo phragmitis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Louis René Tulasne w 1854 r.[1]
- Aecidium rubellum Pers. ex J.F. Gmel. 1792
- Aecidium rubellum ß sparsum Gray 1821
- Aecidium rumicis Sowerby 1803
- Dicaeoma phragmitis (Schumach.) Kuntze 1898
- Dicaeoma rubellum (Pers. ex J.F. Gmel.) Arthur 1920
- Dicaeoma trailii (Plowr.) Kuntze 1898
- Lecythea phragmitis (Schumach.) Lév. 1847
- Lecythea phragmitis (Schumach.) Oudem. 1873
- Puccinia phragmitis (Schumach.) Körn. 1876 var. phragmitis
- Puccinia rubella (Pers. ex J.F. Gmel.) Arthur 1902
- Puccinia trailii Plowr. 1889
- Uredo phragmitis Schumach. 1803
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jest pasożytem dwudomowym, tzn, że jego cykl życiowy odbywa się na dwóch żywicielach. Spermogonia i ecja tworzą się na różnych gatunkach rdestowatych, uredinia i teliospory na trzcinach[2].
Grzybnia rozwija się między komórkami porażonej rośliny, do ich wnętrza zapuszczając tylko ssawki pobierające substancje pokarmowe. Wiosną na porażonych liściach roślin z rodziny rdestowatych tworzą się czerwone plamy. Pod nimi, na dolnej stronie liści powstają kubkowate ecja o rozmiarach 18–23 × 15–19 μm. Powstają w nich ecjospory o pomarszczonej powierzchni. Cynamonowobrązowe, grudkowate uredinia powstają na obydwu stronach liści trzciny. Urediniospory o barwie od żółtej do złotobrązowej i kształcie od jajowatego do elipsoidalnego mają rozmiar 26–33 × 20–24 μm i pokryte są delikatnymi, czarnymi kolcami. Później powstają czekoladowobrązowe telia. Są również grudkowate i tworzą się na obydwu stronach liści. Teliospory dwukomórkowe, zazwyczaj elipsoidalne o barwie od złotej do jasnobrązowej z hialinowym trzonkiem o długości do 200 μm[5].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Żywicielami ecjalnymi są różne gatunki szczawiu (Rumex) oraz Fallopia convolvulus, Fallopia japonica, Persicaria bistorta, Persicaria maculosa. Żywicielem telialnym jest trzcina pospolita (Phragmites australis)[2][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. indexfungorum.org. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).
- ↑ a b c Plant Parasites of Europe. [dostęp 2018-03-14].
- ↑ Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum. speciesfungorum.org. [dostęp 2018-03-13]. (ang.).
- ↑ George Baker Cummins: The Rust Fungi of Cereals, Grasses and Bamboos. Springer, Berlin u. a. 1971, ISBN 3-540-05336-0
- ↑ Malcolm Storey: Puccinia phragmitis (Schumach.) Tul. (a rust fungus). [w:] BioInfo (UK) [on-line]. [dostęp 2018-03-13].