RKS Prąd Warszawa
 Odznaka sekcji wioślarskiej | |
| Pełna nazwa |
Robotniczy Klub Wioślarski „Prąd” w Warszawie |
|---|---|
| Data założenia |
1930 |
| Państwo | |
| Siedziba |
Warszawa |
| Adres |
ul. Tamka 37; |
| Sekcje | |
 Klubowe barwy wioseł[2] | |
Robotniczy Klub Sportowy „Prąd” – klub wielosekcyjny, założony w Warszawie w 1930 roku. Do 1932 działał jako RKS „Elektrownia”. Zaprzestał działania latem 1937 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 20. XX wieku w celu popularyzacji swojej partii wśród robotników, Polska Partia Socjalistyczna tworzyć zaczęła robotnicze kluby sportowe (tzw. RKS-y). W związku z rozłamem PPS w 1928 i wydzieleniem się PPS – dawnej Frakcji Rewolucyjnej, rozłam ten rozciągnął się również na sferę RKS-ów. Działacze lewicy, którzy przeszli do Frakcji Rewolucyjnej utworzyli „swoje” RKS-y – między innymi RKS „Prąd” Warszawa, stworzony w roku 1930 przez działaczy, którzy odeszli z PPS-owskiego klubu RKS „Elektryczność”[3]. Klub zrzeszał pracowników elektrowni Warszawskich i początkowo nazywał się RKS „Elektrowania”, jednak podobieństwo brzmienia do RKS „Elektryczność” wymusiło zmianę nazwy[4].
Wsparcie klubu przez PPS – dawna Frakcja Rewolucyjna, zapewniało finansowanie ze środków publicznych (PPS-dFR stanowiło odłam lewicy popierającej rządowy obóz sanacji)[3].
W roku 1937 klub został rozwiązany, a jego zawodnicy przeszli w większości do Syreny Warszawa[4].
Sekcja wioślarska[edytuj | edytuj kod]
Jedną z wiodących dyscyplin w RKS „Prąd” był sport zarezerwowany dotychczas dla bogatszych klubów wyższych warstw społecznych – wioślarstwo. „Prąd” był pierwszym polskim klubem robotniczym posiadającym taką sekcję. Nie dysponował jednak własną przystanią – współużytkował Przystań Centralnego Zrzeszenia Robotniczych Organizacji Sportowych przy ul. Wioślarskiej 12 (wcześniej była już tam Skra Warszawa). Członkostwo PZTW klub uzyskał w 1932[5]. W 1934 RKS „Prąd” był już trzecim najsilniejszym klubem wioślarskim Warszawy – za WTW i KW Wisła[6].
Sekcja kolarska[edytuj | edytuj kod]
Sekcja kolarska klubu największe sukcesy odniosła w 1934 – podczas Robotniczych Mistrzostw Polski w pierwszej dziesiątce było aż 8 jej zawodników (w tym: zdobyli złoty i brązowy medal). Byli zawodnicy „Prądu”, Józef Kapiak, Mieczysław Kapiak i Józef Ignaczak zdobywali pod koniec lat 30. medale Mistrzostw Polski i reprezentowali Polskę na arenie międzynarodowej[4].
Sekcja zapasów[edytuj | edytuj kod]
Trenerem zapasów był w klubie Wincenty Pol. W 1934 zapaśnicy „Prądu”” awansowali do rozgrywek A-klasy. Był to jeden z najsilniejszych klubów zapaśniczych ówczesnej Warszawy[4].
Sekcja piłki nożnej[edytuj | edytuj kod]
Grała na boisku „Domu Ludowego” przy ul. Zielenieckiej. Pomimo braku własnego trenera, w 1933 awansowała do B-klasy. Większych sukcesów klub jednak nie odnosił[4].
Sekcja bokserska[edytuj | edytuj kod]
Utworzona w marcu 1934, większych sukcesów nie odnotowała. Jej zawodnikiem był działacz socjalistyczny i niepodległościowy Konstanty Jagiełło[4].
Wyniki sportowe sekcji wioślarskiej[edytuj | edytuj kod]
W rywalizacji sportowej PZTW wioślarze „Prądu” Warszawa uczestniczyli od 1932 do 1936. W poszczególnych latach uzyskali następujące wyniki w klasyfikacji klubowej (dane według tabel punktacyjnych PZTW za poszczególne lata - podane zostało miejsce i ilość klubów, które zdobyły w regatach punkty i oficjalnie je sklasyfikowano):
- w 1932 – 24 miejsce na 27 klubów[7],
- w 1933 – 20 miejsce na 42 kluby[8],
- w 1934 – 10 miejsce na 41 klubów[9],
- w 1935 – 19 miejsce na 46 klubów[10],
- w 1936 – 32 miejsce na 42 kluby[11].
Warto zauważyć, iż w poszczególnych latach wiele klubów w rywalizacji tej nie uczestniczyło lub nie zdołało zdobyć punktów.
Wybitni zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
Najwybitniejszymi zawodnikami „Prądu” Warszawa byli:
Mieczysław Kapiak – Wychowanek „Prądu”, już w barwach klubu Jur Warszawa olimpijczyk z 1936 z Berlina oraz dwukrotny medalista Mistrzostw Polski ze startu wspólnego. Jego najlepsze wyniki:
- 1936 –
Igrzyska Olimpijskie, Berlin – wyścig ze startu wspólnego – 38 miejsce, - 1938 – szosowe Mistrzostwa Polski ze startu wspólnego –
srebrny medal, - 1939 – szosowe Mistrzostwa Polski ze startu wspólnego –
brązowy medal[12].
Józef Kapiak – najbardziej utalentowany kolarz Polski końca lat 30. Już po rozwiązaniu RKS „Prąd” Warszawa, przed II wojną światową osiągnął następujące sukcesy:
- 1938 – szosowe Mistrzostwa Polski ze startu wspólnego –
złoty medal, - 1939 – szosowe Mistrzostwa Polski ze startu wspólnego – złoty medal,
- 1937 – Tour de Pologne, klasyfikacja końcowa – trzecie miejsce<[12].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sport Wodny 1933 Nr 1 s. 2, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ Na podstawie planszy: Barwy historycznych wioseł klubów wioślarskich, Biblioteka PZTW
- ↑ a b Robert Gawkowski, ”Jak sport miał zmieniać światopogląd Polaków’’, niepodlegla.gov.pl [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ a b c d e f Robert Gawkowski Encyklopedia klubów sportowych Warszawy i jej najbliższych okolic w latach 1918-39, Warszawa 2007, s. 146-147
- ↑ Ryszard L. Kobendza, Zarys 80-letniej działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, s. 260, ISBN 83-915043-0-1
- ↑ Jacek Ojrzyński, Warszawskie wioślarstwo w okresie międzywojennym (1918-1939), s.84-85, Warszawa 2016.
- ↑ Sport Wodny, 1932 Nr 14 s. 270 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ Sport Wodny, 1933 Nr 20, s. 395 Pomorska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ Sport Wodny, 1934 Nr 22, s. 426 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ Sport Wodny, 1935 Nr 18, s. 360 Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ Tabela Punktacyjna za 1936. Sport Wodny 1936, Nr 19 s. 350. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2021-02-12]
- ↑ a b Bogdan Tuszyński, ’’Złota księga kolarstwa polskiego’’, Wydawnictwo Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1995
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gawkowski, Encyklopedia klubów sportowych Warszawy i jej najbliższych okolic w latach 1918-39, Warszawa 2007, s. 146-147, ISBN 978-83-235-0382-8.
- Jacek Ojrzyński, Warszawskie wioślarstwo w okresie międzywojennym (1918-1939), s. 84-85, Warszawa 2016, praca magisterska UW Warszawskiego, Biblioteka PZTW.