Rejon centralny (Nowosybirsk)
| Rejon miasta Nowosybirska | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miasto | |
| W granicach Nowosybirska |
1940 |
| Powierzchnia |
6,4 km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
+7 383 |
Położenie na mapie Nowosybirska  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego  | |
| 55,03333°N 82,91667°E/55,033333 82,916667 | |
Rejon centralny w Nowosybirsku (ros. Центральный район) – jeden z rejonów rosyjskiego miasta Nowosybirsk. Najmniejsza dzielnica w mieście.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Położony na prawym brzegu rzeki Ob i jak sama nazwa wskazuje znajduje się w centralnej części Nowosybirska. Zajmuje powierzchnię 6,4 kilometrów kwadratowych, co czyni go najmniejszym rejonem w mieście[1]. Według danych z 2010 roku na jego obszarze zamieszkuje 74 286 osób, podczas gdy kilka lat wcześniej ich liczba wynosiła 73 100[2]. Obszar ten jest ścisłym centrum miasta, a co za tym idzie grupuje większość historycznej zabudowy, urzędy administracyjne oraz placówki kulturalne. Historia rejonu jest w zasadzie historią pierwszych lat Nowonikołajewska, a następnie Nowosybirska, bo to stąd po budowie mostu przez rzekę Ob rozwijało się miasto[1]. Rejon centralny został oficjalnie powołany do życia 19 lutego 1940 roku[3]. Jego obszar to zaledwie 1,3% całego miasta[3]. Na jego obszarze znajduje się 48 ulic o łącznej długości 73,3 kilometrów[3]. Swe siedziby ma tutaj 60 placówek edukacyjnych niższego i średniego szczebla, w tym 21 przedszkoli, do tego dochodzi 136 różnych obiektów sportowych, 20 punktów opieki zdrowotnej oraz 6 bibliotek[3]. Głównym placem dzielnicy jest plac Lenina, przy którym mieści się Nowosybirski Teatr Opery i Baletu[3]. Oprócz tego znajduje się tu także tzw. Dom Lenina mieszczący Nowosybirską Państwową Filharmonię, Pomnik Sygnalizacji Świetlnej, Stadion Spartak oraz kaplica św. Mikołaja Cudotwórcy[3].
Po rozpadzie Związku Radzieckiego dzielnica, będąc wizytówką miasta, stała się także miejscem lokalizacji centrów handlowych i zagranicznych sklepów, które znalazły swe siedziby przy reprezentacyjnych ulicach i placach centralnego rejonu[4]. W 2009 roku działało tu prawie tysiąc małych i średnich przedsiębiorstw, w tym ponad dwieście świadczących usługi restauratorskie i kateringowe, co było szczególnie opłacalne z uwagi na atrakcje turystyczne mieszczące się na tym obszarze[4]. Rozwijało się także budownictwo mieszkaniowe, w latach 2004–2009 oddano do użytku ponad 300 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni mieszkalnej, a także prawie 700 miejsc parkingowych[4]. Jest to najdroższa dzielnica miasta jeśli chodzi o ceny mieszkań i wysokość czynszów[5]. Architektura rejonu jest mieszana, wiele budynków o znaczeniu historycznym pochodzi jeszcze z XIX wieku, a także z początków XX wieku[6]. Natomiast budownictwo mieszkaniowe w dzielnicy powstało w czasach Nikity Chruszczowa[6].
Transport[edytuj | edytuj kod]
Dzielnica znajduje się w strukturze nowosybirskich sieci tramwajowej oraz autobusowej. Na obszarze centralnego rejonu znajdują się także dwie stacje Nowosybirskiego Metra, należące do linii Leninskajej oraz dwie stacje linii Dzierżyńskajej
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Vseon.com: Центральный район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Mojgorod.ru: Новосибирск. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Metronsk.ru: Центральный район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ros.).
- ↑ a b c Nsk.kp.ru: Центральный район - хранитель истории Новосибирска. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ N-s-k.net: Центральный район. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Novosibirsk.obmen-russia.ru: Районы Новосибирска. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).