Reprografia
Reprografia – ogół zagadnień i metod dotyczących kopiowania materiałów graficznych i piśmienniczych, przy pomocy środków mechanicznych lub elektronicznych.
Kopie reprograficzne wykonuje się najczęściej w celu zabezpieczenia oryginałów przed zniszczeniem lub też utraceniem ich zawartości. Po wytworzeniu wtórnika dobrej jakości, proces ten wspomagany jest poprzez oddzielenie miejsca przechowywania kopii i oryginału, jak również przez brak konieczności wielokrotnej eksploatacji pierwotnego dokumentu przez użytkownika. Czasami też wykonuje się kopię materiałów archiwalnych w celu zmniejszenia ich objętości[1].
Podział metod reprograficznych[edytuj | edytuj kod]
Źródło: [2]
- metody elektrofotograficzne
- metody jonograficzne
- metody magnetograficzne
- metody natryskiwania farby
- metody elkograficzne
- metody termograficzne
- bezpośrednie
- termotransferowe
- termosublimacyjne
- metody fotochemiczne
- halogenosrebrowe
- diazotypowe
- fotorozpuszczalne
- fotoutwardzalne
- fotoadhezyjne
- żelazowe
- cyjanotypowe
- fotoutwardzalne
- fotochromowe
Polska[edytuj | edytuj kod]
Działania Archiwów Państwowych w zakresie reprografii wspomagane są przez państwową instytucję Narodowe Archiwum Cyfrowe, która prowadzi masowe mikrofilmowanie materiałów archiwalnych zgromadzonych w archiwach, co ma na celu ich długotrwałe zabezpieczenie[3]. Działania NAC prowadzą do masowej digitalizacji tych materiałów, czego efektem jest powszechniejszy dostęp do nich za pośrednictwem Internetu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Halina Robótka, Bohdan Ryszewski, Andrzej Tomczak: Archiwistyka. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 50–52. ISBN 83-01-08686-6.
- ↑ Czichon H., Czichon M.: Reprografia i drukowanie cyfrowe, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2003
- ↑ Podstawowe zadania NAC. nac.gov.pl. [dostęp 2105-02-02].
- ↑ Masowa digitalizacja w archiwach państwowych. nac.gov.pl. [dostęp 2015-02-02].