Roman Nalewajski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| profesor nauk chemicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Roman Franciszek Nalewajski (ur. 12 września 1947 w Gdyni) – chemik teoretyk, profesor doktor habilitowany.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1970 z wyróżnieniem studia chemiczne na Politechnice Gdańskiej, gdzie pod opieką prof. Włodzimierza Libusia wykonywał pracę magisterską. W roku 1974 doktoryzował się na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, pisząc pracę pod kierownictwem prof. Alojzego Gołębiewskiego, a następnie w 1979 uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie chemii teoretycznej.
Tytuł profesora nadano mu 29 lipca 1991[1]. W 1998 za działalność dydaktyczną odznaczony został Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Dokonania naukowe[edytuj | edytuj kod]
Specjalizuje się w dziedzinie teorii funkcjonałów gęstości, fizycznych modeli reaktywności chemicznej oraz zastosowania teorii do wyjaśniania molekularnych mechanizmów reakcji chemicznych a także zastosowań teorii informacji w analizie atomów w cząsteczce.
Pracownik Zakładu Chemii Teoretycznej Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotny jego kierownik[potrzebny przypis] oraz kierownik Zespołu Chemii Kwantowej działającego w strukturze ZChT[2]. Opracował wraz z Januszem Mrozkiem analizę rzędów wiązań Nalewajskiego-Mrozka oraz analizę podatnościową rozkładu ładunków w cząsteczkach. Autor komunikacyjnej teorii wiązania chemicznego — oryginalnej koncepcji, w której układ molekularny jest traktowany jako kanał komunikacyjny. Wprowadzona w tej teorii reprezentacja entropii informacji, obiektywizuje szereg definicji nieostrych semantycznie i intuicyjnych pojęć chemii, np. fragmentów molekularnych. Zagorzały oponent kwantowej teorii wiązań chemicznych w wersji Richarda F.W. Badera[potrzebny przypis].
Jest współautorem ponad 160 publikacji naukowych z zakresu chemii kwantowej (stan na rok 2016)[3], wielu pozycji książkowych (w tym podręcznika dla studentów do prowadzonego przez siebie kursu)[4] oraz pięciu monografii.
Wybrane pozycje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- R.F. Nalewajski, Quantum Information Theory of Molecular States, Hauppauge, N.Y.: Nova Science Publishers, 2016, ISBN 978-1-63485-222-7.
- R.F. Nalewajski, Perspectives in Electronic Structure Theory, Berlin, Heidelberg: Springer Verlag, 2012, DOI: 10.1007/978-3-642-20180-6, ISBN 978-3-642-20179-0.
- R.F. Nalewajski, Information origins of the chemical bond, Hauppauge, N.Y.: Nova Science Publishers, 2010, ISBN 978-1-61668-305-4.
- R.F. Nalewajski, Information theory of molecular systems, Amsterdam [etc.]: Elsevier, 2006, ISBN 978-0-444-51966-5.
- R.F. Nalewajski, Podstawy i metody chemii kwantowej: wykłady, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13536-0.
- R.F. Nalewajski, Podstawy i metody chemii kwantowej: notatki z wykładu, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1998, ISBN 83-233-1111-0.
- Nalewajski R.F., Korchowiec, J.: Charge sensitivity approach to electronic structure and chemical reactivity. Singapore: World Scientific, 1997. ISBN 981-02-2245-9.
- R.F. Nalewajski (red.), Density Functional Theory, Berlin: Springer-Verlag, 1996.:
- I – Functionals and Effective Potentials, t. 180, 1996 (Top. Curr. Chem.), DOI: 10.1007/3-540-61091-X, ISBN 978-3-540-49945-9.
- II – Relativistic and Time Dependent Extensions, t. 181, 1996 (Top. Curr. Chem.), DOI: 10.1007/BFb0016641, ISBN 978-3-540-49946-6.
- III – Interpretation, Atoms, Molecules and Clusters, t. 182, 1996 (Top. Curr. Chem.), DOI: 10.1007/3-540-61132-0, ISBN 978-3-540-49952-7.
- IV – Theory of Chemical Reactivity, t. 183, 1996 (Top. Curr. Chem.), DOI: 10.1007/3-540-61131-2, ISBN 978-3-540-49951-0.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prof. dr hab. inż. Roman Franciszek Nalewajski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Zespół Chemii Kwantowej. Uniwersytet Jagielloński. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Nalewajski, Roman F.. Scopus. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Wiadomości Chemiczne, 54 (2000), 1–2