Rura za Wronią

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rura za Wronią
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Kobylańska

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

9 m

Deniwelacja

0,7 m[1]

Wysokość otworów

380[1] m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

30 m

Ekspozycja otworów

ku północy[1]

Kod

J.Olk.I-06.34

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry znajduje się punkt z opisem „Rura za Wronią”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Rura za Wronią”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Rura za Wronią”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Rura za Wronią”
Ziemia50°09′45″N 19°45′58″E/50,162500 19,766111
Strona internetowa

Rura za Wronią – niewielka jaskinia w Zadniej Wroniej Baszcie w Dolinie Kobylańskiej[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2], administracyjnie znajduje się w granicach wsi Karniowice, w gminie Zabierzów w powiecie krakowskim[3].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Zadnia Wronia Baszta znajduje się w bocznym wąwozie będącym orograficznie lewym odgałęzieniem Doliny Kobylańskiej. Wąwóz ten biegnie we wschodnim kierunku do Karniowic. U podstawy Zadniej Wroniej Baszty znajduje się duży, widoczny z daleka otwór Schroniska na Kawcu. 2 metry po jego prawej stronie u podstawy skały jest niewielki otwór Korytarzyka za Wronią, a 8 metrów nad nimi w ścianie Zadniej Wroniej Baszty sjest otwór Rury za Wronią. Można się do niego dostać trudną wspinaczką, lub zjazdem na linie[1]. Otwór główny jest dość duży. Biegnący za nim korytarz rozgałęzia się na dwie rury o krasowym pochodzeniu. Są coraz ciaśniejsze, w końcu niemożliwe do przejścia[1].

Obiekt powstał w późnojurajskich wapieniach skalistych. Jest suchy i widny. Na jego ścianach jest mleko wapienne, na spągu gleba i kości drobnych zwierząt, a na ścianach rozwijają się glony, porosty i mchy[1].

Otwór

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Jakub Nowak, Andrzej Górny, Rura za Wronią, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-03].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2022-03-01].