SMS S 145
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1907 |
| Wodowanie | |
 Kaiserliche Marine
| |
| Nazwa |
S 145 (1907) |
| Wejście do służby |
17 grudnia 1907 |
 Reichsmarine
| |
| Nazwa |
T 145 |
| Wycofanie ze służby |
22 marca 1921 |
| Los okrętu |
złomowany 1921 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 533 t |
| Długość |
na linii wodnej: 70,2 m , |
| Szerokość |
7,8 m |
| Zanurzenie |
2,75 m |
| Napęd | |
| 4 kotły parowe maszyny parowe VTE 2 śruby napędowe 11 000 ihp | |
| Prędkość |
30,3 węzła |
| Zasięg |
1930 mm/17 w. |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata okrętowa 8,8 cm SKL/35 3 x armata okrętowa 5,2 cm SKL/55 3 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
| Załoga |
80 |
S 145, następnie T 145 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Ósma jednostka typu S 138. Okręt wyposażony w cztery kotły parowe opalane węglem.
Zbudowany w stoczni Schichaua w Elblągu. Stępkę pod jego budowę położono w 1907 roku, a wodowano go 8 czerwca 1907 roku[1]. Budowę ukończono 17 grudnia 1907 roku[1].
Służył podczas I wojny światowej. 24 września 1917 roku został przemianowany na T 145[1]. Po wojnie pozostał pod banderą Reichsmarine, lecz 22 marca 1921 roku został skreślony z listy floty i sprzedany na złom 8 czerwca 1921 roku w Wilhelmshaven[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Trubicyn 2000 ↓, s. 40.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
- Siergiej Trubicyn: Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.). Sankt Petersburg: 2000, seria: Bojewyje Korabli Mira. (ros.).