Samuel Orzechowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel Orzechowski
Herb
Oksza
Rodzina

Orzechowscy herbu Oksza

Data urodzenia

ok. 1640

Data śmierci

1699

Ojciec

Hieronim Orzechowski

Żona

Barbara Jaruntowska, Konstancja Pruszyńska

Dzieci

Hieronim, Adam

Samuel Orzechowski herbu Oksza (ur. ok. 1640 roku – zm. w 1699 roku) – kasztelan przemyski, pisarz ziemski przemyski, cześnik kijowski.

Urodził się w rodzinie sędziego ziemskiego sanockiego Hieronima Orzechowskiego. W latach 1681-86 był cześnikiem kijowskim. W 1683 marszałkował sejmikowi wiszeńskiemu, z którego wybrano go na posła do króla Jana III Sobieskiego. W latach 1686-93 był pisarzem ziemskim przemyskim. Poseł sejmiku wiszeńskiego na sejm zwyczajny 1688 roku, sejm 1690 roku[1]. W 1693 nominowany na kasztelana przemyskiego, pełniąc ten urząd aż do śmierci. Sędzia skarbowy ziemi sanockiej w 1690 roku[2], sędzia skarbowy ziemi przemyskiej w 1699 roku[3]. Poseł sejmiku generalnego województwa ruskiego na sejm konwokacyjny 1696 roku[4].

Dwukrotnie żonaty: z Barabarą Jaruntowską, siostrą Adama oraz z Konstancją Pruszyńską. Miał dwóch synów: Hieronima i Adama.

Był właścicielem dóbr Izdebki. W 1688 kupił od Jerzego Krasickiego część Krzywczy wraz z wioskami Chyrzyna, Chyrzynka, Wola Krzywiecka i Średnia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 624.
  2. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 22. Lauda sejmikowe. T. 3. Lauda wiszeńskie 1673-1732 r., Lwów 1914, s. 246.
  3. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 22. Lauda sejmikowe. T. 3. Lauda wiszeńskie 1673-1732 r., Lwów 1914, s. 331.
  4. Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 91.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]