Sekretne życie zwierzaków domowych 2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sekretne życie zwierzaków domowych 2
The Secret Life of Pets 2
ilustracja
Gatunek

Animacja
Komedia
Familijny

Rok produkcji

2019

Data premiery

24 maja 2019
28 czerwca 2019 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

Angielski

Czas trwania

93 minuty

Reżyseria

Chris Renaud

Scenariusz

Brian Lynch

Muzyka

Alexandre Desplat

Wytwórnia

Illumination

Dystrybucja

Universal Pictures

Budżet

80 mln $

Przychody brutto

433 mln $

Poprzednik

Sekretne życie zwierzaków domowych (2016)

Kontynuacja

Sekretne życie zwierzaków domowych 3

Strona internetowa

Sekretne życie zwierzaków domowych 2 (ang. The Secret Life of Pets 2) – amerykański film animowany z 2019 roku.

Sequel Sekretne życie zwierzaków domowych z 2016 roku, a kontynuacja jest w rozwoju[1].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Jakiś czas po wydarzeniach z pierwszego filmu, właścicielka Maxa i Duke’a, Katie, wychodzi za mąż za mężczyznę o imieniu Chuck i ma syna Liama, którego Max początkowo nie pochwala z powodu swojej szorstkiej gry, ale ostatecznie łagodzi swój stosunek do niego. Później, nadopiekuńczy stosunek Maxa do Liama przekształca się w swędzenie, które skłania Katie do zdobycia od weterynarza kołnierza dla psa, aby zmniejszyć objawy. Szczęście Maxa zmienia się, gdy Duke ujawnia, że rodzina wybiera się w podróż poza miasto.

Kiedy rodzina Maxa i Duke’a dociera do farmy należącej do wuja Chucka, Max okazuje się nieprzystosowany do zwyczajów farmy, w tym miejscowego owczarka Koguta. Po incydencie z owcami na farmie Kogut zabiera Maxa i znajduje jedną z zaginionych owiec, która uciekła. Nauki Koguta i zachęta dla Maxa o zachowaniu się nieustraszonym skłaniają Maxa do pomyślnego odzyskania owiec. Kogut pozwala Maxowi zostać z nim na noc. Przed wyjazdem Kogut daje Maxowi jedną ze swoich chusteczek na pamiątkę.

Zanim Max odszedł, powierzył Gidget swoją ulubioną zabawkę, Pana Bzyka. Niestety Gidget traci ją w zaatakowanym przez kota mieszkaniu należącym do kociej damy. Otrzymuje lekcje, jak być kotem od Chloe, Mela, Buddy’ego i Dzióbka, aby łatwiej zakraść się do mieszkania. Z pomocą Normana skutecznie odnajduje Pana Bzyka i przypadkowo zostaje okrzyknięta „królową kotów”.

Tymczasem Chloe i Tuptuś spotykają Shih Tzu Daisy, która wyjaśnia, że potrzebuje Tuptusia, aby pomóc jej w uratowaniu białego tygrysa o imieniu Hu, którego poznała podczas lotu z powrotem do domu, w niewoli nadużywającego właściciela cyrku Siergieja. Daisy i Tuptuś wkradają się i znajdują cyrk, w którym jest Hu. Z trudem czarnych wilków Siergieja uwalniają Hu z cyrku. Jednak w upale ucieczki Daisy przypadkowo upuszcza klips z kwiatem, którego wilki używają do jej wyśledzenia.

Ona i Tuptuś zabierają go najpierw do mieszkania Dziadka. Niechętnie pozwala Hu najpierw tam zamieszkać, ale z powodu jego zniszczenia mieszkania, Hu zostaje wyrzucony i przeniesiony do mieszkania Maxa i Duke’a. Mniej więcej w tym samym czasie rodzina wraca z podróży. Siergiej i jego wilki tropią Daisy i chwytają Hu i Daisy. Siergiej ucieka pociągiem jadącym do cyrku, w którym ścigają Tuptuś, Max i Norman, kontaktując się z Gidget w celu uzyskania pomocy w pościgu. Gidget i koty zabierają właściciela w jej samochodzie, w pogoni za pociągiem.

Max i Tuptuś pokonują wilki i małpkę Siergieja, uwalniając odpowiednio Hu i Daisy. Max, wykorzystując swoją nową odwagę, którą dał mu Kogut, skutecznie infiltruje lokomotywę pociągową, w której znajduje się Siergiej. Reszta zwierząt idzie i wyrzuca go z pociągu. Ale zanim zostali zastrzeleni przez Siergieja, Gidget wraz z kotką, Chloe, Mel, Buddy, Duke, znokautowali go samochodem i zaoferowali zwierzętom powrót do domu. Życie wraca normalnie, a rodzina Maxa i Duke’a żegna się z Liamem, gdy wchodzi do pierwszego dnia przedszkola, a Hu zamieszkuje w nowym domu z kotką.

W scenie o środkowych kredytach Tuptuś rapuje do „Pandy”, która trwa tylko przez chwilę, zanim jego właścicielka, Molly, wchodzi do pokoju, w którym się znajduje.

Wersja polska[edytuj | edytuj kod]

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2016 r. Ogłoszono kontynuację z reżyserem Chrisem Renaudem, producentami Chrisem Meledandrim i Janet Healy oraz pisarzem Brianem Lynchem; film został wydany 28 czerwca 2019 r. Louis CK został zastąpiony przez Pattona Oswalta.

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Box office[edytuj | edytuj kod]

Budżet filmu jest szacowany na 80 milionów dolarów. W Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie film zarobił ponad 152,3 mln USD. W innych krajach przychody wyniosły ponad 167 mln, a łączny przychód ponad 319 mln dolarów[2].

Krytyka w mediach[edytuj | edytuj kod]

Film spotkał się z mieszaną reakcją krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 59% ze 138 recenzji jest pozytywne, a średnia ocen wyniosła 5,7/10[3]. Na portalu Metacritic średnia ocen z 27 recenzji wyniosła 55 punktów na 100[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Gary and Kenny Show: The Not Despicable Producer of Despicable Me on Apple Podcasts [online], Apple Podcasts [dostęp 2022-10-02] (ang.).
  2. The Secret Life of Pets 2. Box Office Mojo. [dostęp 2019-07-25]. (ang.).
  3. The Secret Life of Pets 2. Rotten Tomatoes. [dostęp 2019-07-25]. (ang.).
  4. The Secret Life of Pets 2. Metacritic. [dostęp 2019-07-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]