Sestakovaia hyrcania

Sestakovaia hyrcania
Zamani et Marusik, 2021
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	pająki wyższe
Rodzina	obniżowate
Podrodzina	Liocraninae
Rodzaj	Sestakovaia
Gatunek	Sestakovaia hyrcania

Sestakovaia hyrcania – gatunek pająka z rodziny obniżowatych. Zamieszkuje Iran.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2021 roku przez Alirezę Zamaniego i Jurija Marusika na łamach „ZooKeys”. Nazwę rodzajową nadano na cześć słowackiej arachnolog, Anny Šestákovej, zaś epitet gatunkowy pochodzi od Hyrkanii. Opisu dokonano na podstawie pojedynczego samca odłowionego w 1972 roku. Jako lokalizację typową wskazano okolice Shahpasandu w irańskim ostanie Golestan.

Morfologia i zasięg

Pająk o ciele długości 4,4 mm przy karapaksie długości 2,1 mm i szerokości 1,6 mm. Karapaks jest jasnobrązowy z ciemniejszymi podużnymi przepaskami przykrawędziowymi. Szczękoczułki są jasnobrązowe, pozbawione modyfikacji, osiągające około ⅓ długości karapaksu. Barwa wargi dolnej, szczęk i sternum jest jasnobrązowa. Odnóża są żółtawobrązowe z licznymi ciemniejszymi łatkami. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, III, II. Wierzch opistosomy (odwłoka) jest szarawy z jaśniejszymi szewronami, spód zaś jaśniejszy, pozbawiony wzoru. Kądziołki przędne są jednolicie jasnoszare. Nogogłaszczki samca są krótkie, nie dłuższe niż karapaks. Ich goleń ma zakrzywioną niemal pod prostym kątem apofizę retrolateralną ze spiczastym wierzchołkiem skierowanym grzbietowo-przednio. Cymbium jest 1,6 raza dłuższe niż szerokie, a bulbus 1,3 raza dłuższy niż szeroki. Na tegulum występuje długa, haczykowato zwieńczona apofiza tegularna oraz szeroka apofiza przednia. Duży, blaszkowato-błoniasty konduktor prawie dorównuje szerokością radix. Zarówno embolus, jak i wyrostek embolarny są szersze niż u S. annulipes.

Gatunek palearktyczny, znany jest tylko z miejsca typowego na północy Iranu.