Sińcza
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Dubrowka |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1713 |
| Kod pocztowy |
222815 |
| Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°31′39,7″N 28°10′31,4″E/53,527694 28,175389
| |
Sińcza (biał. Сінча; ros. Синча) – wieś na Białorusi, w rejonie puchowickim obwodu mińskiego, około 9 km na południowy zachód od miasta Marina Horka, przy drodze P92.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś Sińcza należała do większego majątku będącego własnością rodziny Burzyńskich herbu Trzywdar. W XVIII lub XIX wieku wieś przeszła na własność rodziny Ratyńskich herbu Krzywda[2]. Według rodzinnej tradycji Ratyńskich majątek ten należał bez przerwy do tej rodziny od 1547 roku[3]. Wiktor Sarmata Ratyński wziął udział w powstaniu styczniowym. W ramach represji za ten udział władze carskie skonfiskowały znaczną część jego majątku, jednak Sińcza mu została. Ostatnim właścicielem wsi był jego syn Bohdan Łukasz Ratyński[2][3].
Dwór[edytuj | edytuj kod]
Duży dwór Ratyńskich, którego najstarsza część pochodziła z XVIII wieku, liczył w sumie 32 pomieszczenia, z czego 22 pokoje. Środkowa część drewnianego budynku była piętrowa. Przed nią znajdował się szeroki i głęboki ganek z sześcioma kolumnami. W XIX wieku do dworu dobudowano dwa parterowe murowane skrzydła. Wnętrze dworu było wykwintne[3]: pokoje były ogrzewane białymi lub zielonymi piecami kaflowymi, ich kolor był dopasowany do obić ścian. Wielki salon był umeblowany orzechowymi, rzeźbionymi meblami obitymi brokatem w pasy. W innym salonie meble były mahoniowe i obite zielonym adamaszkiem. Dwa pomieszczenia były oświetlone kandelabrami ze złoconego brązu, kupionymi od Osztorpów z Dukory. W salonach stały dwa fortepiany: Beckera i Blüthnera[3].
Przed i za domem znajdowały się gazony, wokół domu – niezbyt rozległy park. W 1900 roku wybudowano misternie kutą żeliwną bramę wjazdową do majątku. Była zwieńczona ażurowym wyobrażeniem herbu Ratyńskich – Krzywdą.
Obecnie dwór nie istnieje[4]. Majątek w Sińczy jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b Sińcza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 616.
- ↑ a b c d e Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 147–149, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Sińcza na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-04-07].