Sparassis
 Siedzuń sosnowy (Sparassis crispa) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
siedzuń |
| Nazwa systematyczna | |
| Sparassis Fr. Novit. fl. svec. 5(cont.): 80 (1819) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Sparassis crispa (Wulfen) Fr. | |
Sparassis Fr. (siedzuń) – rodzaj grzybów z rodziny siedzuniowatych (Sparassidaceae)[1].
Cechy charakterystyczne[edytuj | edytuj kod]
Pasożyty korzeni i saprotrofy powodujące brunatną zgniliznę drewna. Owocniki gąbczaste, ze zrośniętymi elementami kędzierzawymi, falisto-tasiemkowatymi po obu stronach pokrytymi hymenium, wyrastającymi ze wspólnego trzonu. Wysyp zarodników żółtawokremowy, nieamyloidalny. Zarodniki eliptyczne, gładkie, bez pory rostkowej[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sparassidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Takson utworzył Elias Fries w 1819 r.[1] Synonim naukowy Masseeola Kuntze[3]. Polską nazwę podał Henryk Orłoś w 1949 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako płaskosz, sorokop, siedź, szmaciak, strzępiak[4].
- Sparassis brevipes Krombh. 1834 – siedzuń dębowy
- Sparassis crispa (Wulfen) Fr. 1821 – siedzuń sosnowy
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według Władysława Wojewody[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ Ewald Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 631, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-10-20] (ang.).