Silene fernandezii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Silene fernandezii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

lepnica

Gatunek

Silene fernandezii

Nazwa systematyczna
Silene fernandezii Jeanm.
Candollea 39: 619 1984[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Silene fernandezii Jeanm. – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.). Występuje endemicznie w Andaluzji, w południowej części Hiszpanii, w paśmie górskim Malagueña, części łańcucha górskiego Gór Betyckich[5][4][6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina o owłosionych pędach, dorastająca do 30–80 cm wysokości[7].
Liście
Prawie lancetowate, eliptyczne lub liniowe. Wierzchołek jest spiczasty[7].
Kwiaty
Zebrane w kwiatostanach. Kielich jest prawie dzbankowato stożkowy, mają 1,6–2,2 cm długości. Płatki są dwudzielne, mogą mieć barwę od białej po różowawą, mają 0,8–0,9 cm długości[7].
Owoce
Torebki o jajowatym kształcie. Mają 5–6 mm długości[7].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje na skalistych zboczach i szczelinach skalnym, a także w lasach sosnowych na wysokości 700–1100 m n.p.m. Kwitnie od maja do czerwca[6][7].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Liczebność populacji wynosi około 800 osobników. Jest znacznie rozdrobniona na wiele subpopulacji[a][8] zawierających tylko po kilka okazów. Liczebność populacji nadal ulega tendencji spadkowej przez co gatunek ten ulega ekstremalnym wahaniom[4].

Istnieje 13 potwierdzonych subpopulacji: 1 subpopulacja w górach Alpujata (171 osobników), 6 subpopulacji w "Serranía de Ronda" (215 osobników) oraz 6 subpopulacji w górach Bermeja (408 osobników)[4].

Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest ciężka presja ze strony zwierząt roślinożernych. Innymi zagrożeniami są między innymi drogi otwarte dla ruchu kołowego, susze oraz pożary. Niektóre osobniki są eliminowane przez działanie leśników podczas zwalczania gąszczu[4].

Niektóre subpopulacje znajdują się wewnątrz obszarów chronionych. Gatunek jest również wymieniony w dyrektywie siedliskowej[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. Silene fernandezii Jeanm.. The Plant List. [dostęp 2014-11-24]. (ang.).
  4. a b c d e f B. Cabezudo i inni, Silene fernandezii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-09-24] (ang.).
  5. Silene fernandezii – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2014-11-24]. (ang.).
  6. a b Silene fernandezii. Guía de Plantas. [dostęp 2014-09-24]. (hiszp.).
  7. a b c d e Silene fernandezii. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-24]. (fr.).
  8. Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).