Skala Richtera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Aardwark (dyskusja | edycje) o 12:24, 23 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Skala Richteraskala logarytmiczna określająca wielkość trzęsienia ziemi na podstawie amplitudy drgań wstrząsów sejsmicznych, wprowadzona w 1935 roku przez amerykańskich geofizyków Charlesa F. Richtera i Beno Gutenberga. Początkowo zdefiniowana była tylko dla lokalnych trzęsień ziemi w Kalifornii. Później definicję skali kilkakrotnie rozszerzano. Współczesna sejsmologia do oceny wielkości wstrząsów sejsmicznych wykorzystuje magnitudę, skalibrowaną w taki sposób, by w przedziale typowych trzęsień ziemi (od 3 do 7) pokrywała się ze skalą Richtera. Obecnie popularnie (choć niezbyt poprawnie) nazwę skala Richtera używa się do wszelkich skal magnitud.

Skala Richtera jest skalą energetyczną, tj. określa energię wyzwoloną w czasie wstrząsu. Każdy kolejny stopień oznacza 10-krotnie większą poziomą amplitudę drgań oraz około 32-krotnie większą energię wyzwoloną (dokładnie , ponieważ 2 stopnie w tej skali, to 1000-krotny wzrost energii), mierzoną w dżulach (J). Zrezygnowano ze stosowania jej, ponieważ do pomiarów konieczny był sejsmograf skonstruowany przez Wooda i Andersona, który nie mierzył poprawnie wstrząsów silniejszych niż 6,8. Później Richter i Gutenberg zmodyfikowali swoją skalę, lecz najsilniejsze wstrząsy wciąż się w niej nie mieściły. Z tego względu skala Richtera jest skalą otwartą.

Skala Richtera, opracowana nie jest w stanie poprawnie mierzyć niskich i wysokich wielkości trzęsień. Przy wartościach większych niż siedem nie odpowiada wartościom podawanych przez stacje sejsmologiczne. Przy tak dużych trzęsieniach skala Richtera jest "spłaszczana": trzęsienie o magnitudzie 8,7 w skali Richtera miałoby wartość 8,5, a hipotetyczne trzęsienie o magnitudzie 10 w skali Richtera miałoby zaledwie 8,8. W związku z tym została ona w 1979 roku zmodyfikowana przez Thomasa Hanksa i Hiroo Kanamoriego. Wyznaczyli oni tzw. moment magnitude scale, czyli pomiar momentu sejsmicznego. Od tego czasu do opisu wielkości trzęsień ziemi powinno używać się wartości magnitudy[1].

Skutki trzęsienia ziemi w zależności od jego wielkości w skali Richtera:

Skala Richtera Skutki Średnia liczba trzęsień rocznie
< 2,0 Najmniejsze wstrząsy, nieodczuwalne przez człowieka ani przez sejsmograf. ok. 2 920 000 (8000 dziennie)
2,0-3,4 Wstrząsy nieodczuwalne dla człowieka, lecz rejestrowane przez sejsmograf. ok. 800 000
3,5-4,2 Bardzo małe wstrząsy, odczuwane tylko przez niektórych ludzi. ok. 30 000
4,3-4,8 Odczuwane przez większość osób, nieszkodliwe. ok. 4800
4,9-5,4 Odczuwane przez wszystkich, powoduje bardzo niewielkie zniszczenia. ok. 1400
5,5-6,1 Średnie wstrząsy, powoduje mniejsze uszkodzenia budynków. ok. 500
6,2-6,9 Duże wstrząsy, powodują znaczne zniszczenia. ok. 100
7,0-7,3 Poważne zniszczenia. ok. 15
7,4-8,0 Ogromne zniszczenia. ok. 4
8,1-8,9 Ogromne zniszczenia, katastrofalne skutki dla wielu krajów. ok. 1
≥ 9,0 Trzęsienie, które może zburzyć wszystkie miasta na terenie większym niż kilkanaście tysięcy km2. ok. raz na 20 lat

Do oceny wielkości trzęsienia ziemi w danym miejscu stosuje się skale makrosejsmiczne, np. skalę Mercallego[2].

Przypisy

  1. Dlaczego nie używamy skali Richtera, „gazetapl” [dostęp 2018-04-23] (pol.).
  2. TRZĘSIENIA ZIEMI