Sumy neapolitańskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 14:35, 1 sie 2012

Sumy neapolitańskie – w językoznawstwie pojęcie to oznacza ogromną sumę pieniędzy teoretycznie wymagalną, a praktycznie nieściągalną.

Metafora ta powstała za czasów panowania Zygmunta I Starego, kiedy to jego druga żona Bona Sforza pożyczyła królowi hiszpańskiemu Filipowi II kwotę ok. 430 tys. dukatów w złocie, zabezpieczoną na jego dochodach w Królestwie Neapolu. Sumy te nigdy nie zostały oddane w całości przez stronę hiszpańską, a po śmierci Bony (1557) prawa do s.n. przypadły Zygmuntowi II Augustowi i jego siostrom. Król Zygmunt August prawa do wierzytelności zapisał w testamencie Rzeczpospolitej. O ich zwrot Rzeczpospolita zabiegała niemal bezskutecznie do początku XVIII w. Część z nich wynegocjowała z pomocą przebywającego od 1575 w Rzymie kardynała Stanisława Hozjusza królowa Polski Anna Jagiellonka (zostały zwrócone przez Habsburgów w 8-10%). Do spłaty pozostało ok. 387 tys. złotych dukatów.

Poseł Marek Poznański z Chełma obliczył, że wierzytelność ta bez odsetek warta była w 2012 roku ok. 235 mln zł.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Sumy neapolitańskie''' – w językoznawstwie pojęcie to oznacza ogromną sumę pieniędzy teoretycznie wymagalną, a praktycznie nieściągalną.
-[[Metafora]] ta powstała za czasów panowania [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]], kiedy to jego druga żona [[Bona Sforza]] pożyczyła królowi hiszpańskiemu [[Filip II Habsburg|Filipowi II]] kwotę ok. 430 [[1000 (liczba)|tys.]] [[dukat]]ów w złocie, zabezpieczoną na jego dochodach w [[Królestwo Neapolu|Królestwie Neapolu]]. Sumy te nigdy nie zostały oddane w całości przez stronę hiszpańską, a po śmierci Bony ([[1557]]) prawa do s.n. przypadły [[Zygmunt II August|Zygmuntowi II Augustowi]] i jego siostrom. O ich zwrot Rzeczpospolita zabiegała niemal bezskutecznie do początku [[XVIII wiek|XVIII w.]] Część z nich wynegocjowała z pomocą przebywającego od [[1575]] w [[Rzym]]ie [[kardynał]]a [[Stanisław Hozjusz|Stanisława Hozjusza]] [[Polskie królowe|królowa Polski]] [[Anna Jagiellonka (1523-1596)|Anna Jagiellonka]] (zostały zwrócone przez [[Habsburgowie|Habsburgów]] w 8-10%).
+[[Metafora]] ta powstała za czasów panowania [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]], kiedy to jego druga żona [[Bona Sforza]] pożyczyła królowi hiszpańskiemu [[Filip II Habsburg|Filipowi II]] kwotę ok. 430 [[1000 (liczba)|tys.]] [[dukat]]ów w złocie, zabezpieczoną na jego dochodach w [[Królestwo Neapolu|Królestwie Neapolu]]. Sumy te nigdy nie zostały oddane w całości przez stronę hiszpańską, a po śmierci Bony ([[1557]]) prawa do s.n. przypadły [[Zygmunt II August|Zygmuntowi II Augustowi]] i jego siostrom. Król Zygmunt August prawa do wierzytelności zapisał w testamencie Rzeczpospolitej. O ich zwrot Rzeczpospolita zabiegała niemal bezskutecznie do początku [[XVIII wiek|XVIII w.]] Część z nich wynegocjowała z pomocą przebywającego od [[1575]] w [[Rzym]]ie [[kardynał]]a [[Stanisław Hozjusz|Stanisława Hozjusza]] [[Polskie królowe|królowa Polski]] [[Anna Jagiellonka (1523-1596)|Anna Jagiellonka]] (zostały zwrócone przez [[Habsburgowie|Habsburgów]] w 8-10%). Do spłaty pozostało ok. 387 tys. złotych dukatów.
+Poseł Marek Poznański z Chełma obliczył, że wierzytelność ta bez odsetek warta była w 2012 roku ok. 235 mln zł.
 [[Kategoria:I Rzeczpospolita]]