Zamek w Łucku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: merytoryczne |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
Łuck wzmiankowany był już w [[XI wiek]]u, a w [[XII wiek]]u stał się stolicą [[Księstwo Halickie|księstwa ruskiego]]. Od [[1321]] w granicach [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], po [[unia lubelska|unii lubelskiej]] od [[1569]] w [[Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita)|województwie wołyńskim]] [[Korona Królestwa Polskiego|Korony Królestwa Polskiego]]. |
Łuck wzmiankowany był już w [[XI wiek]]u, a w [[XII wiek]]u stał się stolicą [[Księstwo Halickie|księstwa ruskiego]]. Od [[1321]] w granicach [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], po [[unia lubelska|unii lubelskiej]] od [[1569]] w [[Województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita)|województwie wołyńskim]] [[Korona Królestwa Polskiego|Korony Królestwa Polskiego]]. |
||
Pierwotna warownia powstała w [[XI wiek]]u – był to obiekt drewniany o wałach ziemno-drewnianych otoczonych fosą. Zamek murowany |
Pierwotna warownia powstała w [[XI wiek]]u – był to obiekt drewniany o wałach ziemno-drewnianych otoczonych fosą. Zamek murowany rozpoczęto budować po [[1340]] na rozkaz księcia [[Lubart]]a, którego była to główna siedziba. W pierwszej fazie powstała dolna część wieży bramnej i fragment murów od strony podgrodzia. |
||
Wkrótce potem dokonano znacznej rozbudowy z inicjatywy księcia [[Olgierd Giedyminowic|Olgierda]] lub [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]]. |
Wkrótce potem dokonano znacznej rozbudowy z inicjatywy księcia [[Olgierd Giedyminowic|Olgierda]] lub [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]]. Wtedy też zbudowano dwie kolejne wieże i zamknięto murowany obwód obronny. |
||
W [[1429]] na zamku w Łucku odbył się trwający od [[6 stycznia]] przez 13 tygodni [[Zjazd łucki|zjazd monarchów europejskich]]. Wśród obecnych w Łucku władców byli: [[władcy Litwy|wielki książę litewski]] – Witold, [[król Polski]] – [[Władysław II Jagiełło]] z królową Zofią, [[Władcy Niemiec|król niemiecki]] – [[Zygmunt Luksemburski]] z żoną, król duński – [[Eryk Pomorski|Eryk VII]], wielki książę moskiewski – [[Wasyl II Ślepy|Wasyl Wasyliewicz]] (wnuk Witolda), [[wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego|wielki mistrz zakonu krzyżackiego]] – [[Paul Bellitzer von Russdorff|Russdorff]], [[mistrzowie kawalerów mieczowych|wielki mistrz kawalerów mieczowych]] – [[Zygfryd I von Lander von Spenheim|Zygfryd]], legat papieski, metropolita Rusi – Focyusz, chanowie Tatarów perekopskich i zawołżańskich, hospodar [[Wołoszczyzna|Wołoszczyzny]], książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i odojewscy, posłowie [[Cesarstwo Bizantyńskie|cesarza bizantyjskiego]] [[Jan VIII Paleolog|Jana VIII Paleologa]]. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko grożącej [[Europa|Europie]] potędze [[Imperium osmańskie]]go i sprawa koronacji Witolda. |
W [[1429]] na zamku w Łucku odbył się trwający od [[6 stycznia]] przez 13 tygodni [[Zjazd łucki|zjazd monarchów europejskich]]. Wśród obecnych w Łucku władców byli: [[władcy Litwy|wielki książę litewski]] – Witold, [[król Polski]] – [[Władysław II Jagiełło]] z królową Zofią, [[Władcy Niemiec|król niemiecki]] – [[Zygmunt Luksemburski]] z żoną, król duński – [[Eryk Pomorski|Eryk VII]], wielki książę moskiewski – [[Wasyl II Ślepy|Wasyl Wasyliewicz]] (wnuk Witolda), [[wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego|wielki mistrz zakonu krzyżackiego]] – [[Paul Bellitzer von Russdorff|Russdorff]], [[mistrzowie kawalerów mieczowych|wielki mistrz kawalerów mieczowych]] – [[Zygfryd I von Lander von Spenheim|Zygfryd]], legat papieski, metropolita Rusi – Focyusz, chanowie Tatarów perekopskich i zawołżańskich, hospodar [[Wołoszczyzna|Wołoszczyzny]], książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i odojewscy, posłowie [[Cesarstwo Bizantyńskie|cesarza bizantyjskiego]] [[Jan VIII Paleolog|Jana VIII Paleologa]]. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko grożącej [[Europa|Europie]] potędze [[Imperium osmańskie]]go i sprawa koronacji Witolda. |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
Po przegranej wojnie domowej, Świdrygiełło w [[1437]] przekazał Łuck Królestwu Polskiemu. Było to ówcześnie znaczące centrum administracji, siedziba lokalnych władz świeckich i duchownych (sobornyj kryłos, dwór biskupa z drewna) oraz miejsce obrad sejmików szlachty wołyńskiej i sądów. W XVI wieku wieżę bramną nadbudowano o dwa piętra. Na początku XVII wieku zamek ozdobiono w stylu renesansowym, dodając m.in. attyki na wieży bramnej. Mieściło się w niej archiwum województwa wołyńskiego. |
Po przegranej wojnie domowej, Świdrygiełło w [[1437]] przekazał Łuck Królestwu Polskiemu. Było to ówcześnie znaczące centrum administracji, siedziba lokalnych władz świeckich i duchownych (sobornyj kryłos, dwór biskupa z drewna) oraz miejsce obrad sejmików szlachty wołyńskiej i sądów. W XVI wieku wieżę bramną nadbudowano o dwa piętra. Na początku XVII wieku zamek ozdobiono w stylu renesansowym, dodając m.in. attyki na wieży bramnej. Mieściło się w niej archiwum województwa wołyńskiego. |
||
W 1775 roku biskup unicki [[Stefan Lubieniecki]] rozebrał starą zrujnowaną cerkiew zamkową św. Jana, która stała wewnątrz obwodu murów obronnych. Na jej miejscu rozpoczęto budowę nowej cerkwi, ale w jej ukończeniu przeszkodziły [[Rozbiory Polski]]. W 1781 roku spłonął gotycki |
W 1775 roku biskup unicki [[Stefan Lubieniecki]] rozebrał starą zrujnowaną cerkiew zamkową św. Jana, która stała wewnątrz obwodu murów obronnych. Na jej miejscu rozpoczęto budowę fundamentów nowej cerkwi, ale w jej ukończeniu przeszkodziły [[Rozbiory Polski]]. W 1781 roku spłonął gotycki Dom książęcy, na przedłużeniu którego łucki starosta [[Józef Czartoryski]] polecił w 1789 roku zbudować zachowany do dzisiaj barokowy Dom Szlachecki. W 1807 roku na dziedzińcu zbudowano klasycystyczny Dom Władyków, z przeznaczeniem na siedzibę biskupa unickiego, a po 1826 roku na skarbiec powiatowy. |
||
W okresie II RP w Domu Szlacheckim umieszczono Muzeum Wołyńskie, a wieże zamkowe były wykorzystywane do obserwacji przez straż pożarną. W czasach ZSRR zamek poddano renowacji w latach 1970-1977. W latach 1984-1986 przeprowadzono na zamku wykopaliska archeologiczne. |
W okresie II RP w Domu Szlacheckim umieszczono Muzeum Wołyńskie, a wieże zamkowe były wykorzystywane do obserwacji przez straż pożarną. W czasach ZSRR zamek poddano renowacji w latach 1970-1977. W latach 1984-1986 przeprowadzono na zamku wykopaliska archeologiczne. |
||
Wersja z 13:26, 11 cze 2013
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Łucku – murowany średniowieczny zamek w Łucku na Wołyniu.
Historia
Łuck wzmiankowany był już w XI wieku, a w XII wieku stał się stolicą księstwa ruskiego. Od 1321 w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, po unii lubelskiej od 1569 w województwie wołyńskim Korony Królestwa Polskiego.
Pierwotna warownia powstała w XI wieku – był to obiekt drewniany o wałach ziemno-drewnianych otoczonych fosą. Zamek murowany rozpoczęto budować po 1340 na rozkaz księcia Lubarta, którego była to główna siedziba. W pierwszej fazie powstała dolna część wieży bramnej i fragment murów od strony podgrodzia.
Wkrótce potem dokonano znacznej rozbudowy z inicjatywy księcia Olgierda lub Witolda. Wtedy też zbudowano dwie kolejne wieże i zamknięto murowany obwód obronny.
W 1429 na zamku w Łucku odbył się trwający od 6 stycznia przez 13 tygodni zjazd monarchów europejskich. Wśród obecnych w Łucku władców byli: wielki książę litewski – Witold, król Polski – Władysław II Jagiełło z królową Zofią, król niemiecki – Zygmunt Luksemburski z żoną, król duński – Eryk VII, wielki książę moskiewski – Wasyl Wasyliewicz (wnuk Witolda), wielki mistrz zakonu krzyżackiego – Russdorff, wielki mistrz kawalerów mieczowych – Zygfryd, legat papieski, metropolita Rusi – Focyusz, chanowie Tatarów perekopskich i zawołżańskich, hospodar Wołoszczyzny, książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i odojewscy, posłowie cesarza bizantyjskiego Jana VIII Paleologa. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko grożącej Europie potędze Imperium osmańskiego i sprawa koronacji Witolda.
W 1431, po śmierci Witolda, w zamku łuckim przed wojskami polskimi Władysława Jagiełły obronił się skutecznie książę Świdrygiełło. W następnych latach Świdrygiełło prawdopodobnie wyremontował zamek po zniszczeniach z czasów oblężenia.
Po przegranej wojnie domowej, Świdrygiełło w 1437 przekazał Łuck Królestwu Polskiemu. Było to ówcześnie znaczące centrum administracji, siedziba lokalnych władz świeckich i duchownych (sobornyj kryłos, dwór biskupa z drewna) oraz miejsce obrad sejmików szlachty wołyńskiej i sądów. W XVI wieku wieżę bramną nadbudowano o dwa piętra. Na początku XVII wieku zamek ozdobiono w stylu renesansowym, dodając m.in. attyki na wieży bramnej. Mieściło się w niej archiwum województwa wołyńskiego.
W 1775 roku biskup unicki Stefan Lubieniecki rozebrał starą zrujnowaną cerkiew zamkową św. Jana, która stała wewnątrz obwodu murów obronnych. Na jej miejscu rozpoczęto budowę fundamentów nowej cerkwi, ale w jej ukończeniu przeszkodziły Rozbiory Polski. W 1781 roku spłonął gotycki Dom książęcy, na przedłużeniu którego łucki starosta Józef Czartoryski polecił w 1789 roku zbudować zachowany do dzisiaj barokowy Dom Szlachecki. W 1807 roku na dziedzińcu zbudowano klasycystyczny Dom Władyków, z przeznaczeniem na siedzibę biskupa unickiego, a po 1826 roku na skarbiec powiatowy.
W okresie II RP w Domu Szlacheckim umieszczono Muzeum Wołyńskie, a wieże zamkowe były wykorzystywane do obserwacji przez straż pożarną. W czasach ZSRR zamek poddano renowacji w latach 1970-1977. W latach 1984-1986 przeprowadzono na zamku wykopaliska archeologiczne.
Stan obecny
Z zamku zachował się prawie pełny obieg murów obronnych (częściowo rekonstruowanych) wraz z trzema wieżami: Bramną, Styrową (dawne archiwum zamkowe oraz więzienie w dolnych kondygnacjach) i Władyczą (obecnie wystawa broni, a na wyższych kondygnacjach – Muzeum Dzwonów). Całość usytuowana jest na niewielkim wzniesieniu nad zakolem doliny rzeki Styr (obecnie koryto rzeki jest odsunięte od wzgórza).
Wewnątrz muru rozciąga się obecnie prawie niezabudowany pusty plac. Na nim stoi mały klasycystyczny budynek, pierwotnie powiatowej Izby Skarbowej z 1807, a dziś Muzeum Książki. Budynek wzniesiono na miejscu dworu biskupiego. Większy budynek, przy murach, jest dziś siedzibą muzeum malarstwa, a powstał jako siedziba sądu szlacheckiego i kancelarii. Stoi on na pozostałościach pałacu książęcego. W centralnej części placu, pod przykryciem, jest ekspozycja ukazująca odsłonięte pozostałości cerkwi św. Jana Teologa z początków twierdzy.
Całość założenia obronnego jest obecnie muzeum państwowym.
Zobacz też
Bibliografia
- Tadeusz Polak: Zamki na kresach: Białoruś, Litwa, Ukraina. Warszawa: "Pagina": Pracownia Badań i Konserwacji Obiektów Zabytkowych, 1997, s. 183-184. ISBN 83-86351-11-X.
- J. Biriulow, A. Wołkow, 2005: Zamki Ukrainy Zachodniej. Wyd. Centrum Europy, Lwów ISBN 966-7022-40-4
- Zjazd monarchów europejskich w Łucku w 1429 roku