Traktat w Bukareszcie (1812): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:59, 15 lis 2013

Traktat w Bukareszcie 1812 - traktat pokojowy pomiędzy Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim, kończący rosyjsko-turecką wojnę 1806 - 1812. Umowa została podpisana 28 maja 1812 (16 maja s.s.) w Bukareszcie. Ze strony Rosji podpisał ją szef delegacji Michaił Kutuzow, ze strony Turcji Ahmed Pasza.

Negocjacje pokojowe rozpoczęły się w październiku 1811 w Genewie, po klęsce głównych sił Turcji pod Ruszczukiem i otoczeniu części sił koło m. Slobozia. Komisarz sułtana Ghalib Effendi, jak i dyplomaci brytyjscy i francuscy próbowali użyć wszystkich możliwych sposobów, aby przedłużyć negocjacji. Kutuzow wymusił jednak zakończenia rozmów i podpisania aktu na miesiąc przed uderzeniem Napoleona I na Rosję. Traktat był zwycięstwem politycznym Rosji i dawał bezpieczeństwo w południowo-zachodniej części. Eliminował też Turcję, od wzięcia udziału w kampanii Napoleona przeciw Rosji. Pakt poprawiał sytuację strategiczną Rosji na początku wojny 1812 roku. Armia Dunajska mogła być przesunięta w celu wzmocnienia wojsk na zachodniej granicy Rosji. Turcja ponadto wycofała się z sojuszu z Cesarstwem Francji. W konsekwencji Francja rozpoczęła decydującą wojnę z Rosją bez wsparcia Turcji na południowej flance.

Traktat w Bukareszcie składał się z 16 jawnych i dwóch sekretnych artykułów. Czwarty artykuł ustalał granicę wschodnią między Rosją i Turcją. Była nią rzeka Prut, a nie Dniestr jak dotychczas. Tym samym Besarabia przechodziła pod panowanie Rosji.

Szósty artykuł zobowiązywał Rosję do zwrotu wszystkich punktów na Kaukazie "zawojowanych... bronią". Rosja zwracała Turcji Anapę, Poti i Achalkalaki, jednak pozostawiała Suchumi i inne punkty, które były Rosji podporządkowane w wyniku dobrowolnego przejścia ich władców w podporządkowanie Rosji, szczególnie w zachodniej Gruzji.

Rosja w wyniku pokoju uzyskała pierwszą bazę morską na wybrzeżu kaukaskim Morza Czarnego. Pokój zabezpieczał także przywileje księstwom dunajskim i autonomię wewnętrzną Serbii, która zapoczątkowała jej pełną niezawisłość, a co stanowiło początek uzyskania niepodległości przez narody bałkańskie. Główne postanowienia umowy zostały potwierdzone 7 października (25 września) w 1826 roku Konwencją Akermańską.

Bibliografia

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia, t-4, Moskwa 1971,
Pełny tekst traktatu w Bukareszcie (język rosyjski)

Wersja z 11:41, 14 kwi 2013 edytuj Addbot (dyskusja \| edycje) 748 218 edycji m Bot: Przenoszę linki interwiki (1) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q849286 ← poprzednia edycja		Wersja z 12:59, 15 lis 2013 edytuj anuluj edycję Konarski (dyskusja \| edycje) 11 504 edycje ilustracja następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
			[[Plik:Southeast Europe 1812 map en.PNG\|thumb\|Granice Turcji po Traktacie w 1812 r.]]
	'''Traktat w Bukareszcie 1812''' - [[traktat pokojowy]] pomiędzy [[Imperium Rosyjskie\|Imperium Rosyjskim]] a [[Imperium Osmańskie\|Imperium Osmańskim]], kończący [[Wojna rosyjsko-turecka (1806-1812)\|rosyjsko-turecką wojnę 1806 - 1812]]. Umowa została podpisana 28 maja 1812 (16 maja [[kalendarz juliański\|s.s.]]) w [[Bukareszt\|Bukareszcie]]. Ze strony Rosji podpisał ją szef delegacji [[Michaił Kutuzow]], ze strony Turcji Ahmed Pasza.		'''Traktat w Bukareszcie 1812''' - [[traktat pokojowy]] pomiędzy [[Imperium Rosyjskie\|Imperium Rosyjskim]] a [[Imperium Osmańskie\|Imperium Osmańskim]], kończący [[Wojna rosyjsko-turecka (1806-1812)\|rosyjsko-turecką wojnę 1806 - 1812]]. Umowa została podpisana 28 maja 1812 (16 maja [[kalendarz juliański\|s.s.]]) w [[Bukareszt\|Bukareszcie]]. Ze strony Rosji podpisał ją szef delegacji [[Michaił Kutuzow]], ze strony Turcji Ahmed Pasza.