Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Trechtymirowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m MalarzBOT: {{Wikiquote}} jest redirectem {{Wikicytaty}}
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne merytoryczne
Linia 42: Linia 42:
Pierwszym ze znanych z akt dziedzicem Trechtymirowa był starosta na Czerkasach i Kaniowie [[Eustachy Daszkiewicz|Ostafi Daszkiewicz]]. Umierając w 1535 przekazał [[Ławra Peczerska|monasterowi Pieczarskiemu]] w Kijowie Trechtymirów wraz z Zarubskim monasterkiem i z przyległymi obszarami. [[Zygmunt I Stary|Zygmunt I]] zatwierdził tę darowiznę.
Pierwszym ze znanych z akt dziedzicem Trechtymirowa był starosta na Czerkasach i Kaniowie [[Eustachy Daszkiewicz|Ostafi Daszkiewicz]]. Umierając w 1535 przekazał [[Ławra Peczerska|monasterowi Pieczarskiemu]] w Kijowie Trechtymirów wraz z Zarubskim monasterkiem i z przyległymi obszarami. [[Zygmunt I Stary|Zygmunt I]] zatwierdził tę darowiznę.


Zniszczony przez Turków w roku 1678, został odbudowany przez [[Zakon Bazylianów Świętego Jozafata|Bazylianów]] przed 1741.
Król [[Stefan Batory]] założył przy klasztorze szpital i przytułek dla żołnierzy weteranów (drugi założono przy kaplicy św. Trójcy na ul. Długiej w Warszawie). Klasztor został zniszczony przez Turków w roku 1678. Przed 1741 rokiem został odbudowany przez [[Zakon Bazylianów Świętego Jozafata|Bazylianów]].
Spalony ponownie przez tłuszczę hajdamacką w czasach [[Konfederacja barska|Konfederacji Barskiej]] 1768.
Spalony ponownie przez tłuszczę hajdamacką w czasach [[Konfederacja barska|Konfederacji Barskiej]] w 1768.


Rysunek ruin klasztoru pozostawił [[Johann Heinrich Müntz]] w swoim dziele "Jana Henryka Müntza Podróze malownicze po Polsce i Ukrainie: (1781 – 1783)" W XIX wieku jeszcze widniały ruiny.<ref name="SgKP"/>
Rysunek ruin klasztoru pozostawił [[Johann Heinrich Müntz]] w swoim dziele "Jana Henryka Müntza Podróze malownicze po Polsce i Ukrainie: (1781 – 1783)" W XIX wieku jeszcze widniały ruiny.<ref name="SgKP"/>

Wersja z 17:01, 26 lut 2015

Trechtymirowski Monaster Zaśnięcia NMP
Трахтеми́рівський Успе́нський монасти́р
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Monasterek k. Zarubiniec

Kościół

Kościół Greckokatolicki

Eparchia

eparchia kijowska

Klauzura

nie

Typ monasteru

męski

Data budowy

przed 1096

Data zamknięcia

1768 spalony przez hajdamaków

Data zburzenia

1768

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Trechtymirowski Monaster Zaśnięcia NMP”
49°59′25″N 31°23′05″E/49,990278 31,384722

Trechtymirowski Monaster Zaśnięcia NMP, Klasztor zarubiniecki, prawosławny klasztor powstały w czasach ruskich, wzmiankowany w Latopisie Hipackim pod datami od 1096 do 1168.[1] Pierwszym ze znanych z akt dziedzicem Trechtymirowa był starosta na Czerkasach i Kaniowie Ostafi Daszkiewicz. Umierając w 1535 przekazał monasterowi Pieczarskiemu w Kijowie Trechtymirów wraz z Zarubskim monasterkiem i z przyległymi obszarami. Zygmunt I zatwierdził tę darowiznę.

Król Stefan Batory założył przy klasztorze szpital i przytułek dla żołnierzy weteranów (drugi założono przy kaplicy św. Trójcy na ul. Długiej w Warszawie). Klasztor został zniszczony przez Turków w roku 1678. Przed 1741 rokiem został odbudowany przez Bazylianów. Spalony ponownie przez tłuszczę hajdamacką w czasach Konfederacji Barskiej w 1768.

Rysunek ruin klasztoru pozostawił Johann Heinrich Müntz w swoim dziele "Jana Henryka Müntza Podróze malownicze po Polsce i Ukrainie: (1781 – 1783)" W XIX wieku jeszcze widniały ruiny.[1]


  1. ↑ a b Trechtymirów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 453.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Monaster_Zaśnięcia_Matki_Bożej_w_Trechtymirowie&oldid=41956548”