Bohdan Guerquin: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 15:17, 11 wrz 2015

Bohdan Guerquin (ur. 26 stycznia 1904 w Nowogrodzie Wielkim, zm. 28 września 1979 we Wrocławiu) – polski architekt, historyk architektury.

Jeden z najlepszych znawców średniowiecznej architektury obronnej w Polsce. W latach 1925-1936 studiował Architekturę na Politechnice Warszawskiej u Rudolfa Świerczyńskiego. Następnie pracował dydaktycznie i naukowo badając zamki Podola i Wołynia. W 1940 roku czynnie ratował Zamek Królewski w Warszawie. Podczas okupacji wykładał w tajnych szkołach budowlanych. W 1944 roku brał udział w "akcji Lorentza" ratując zbiory naukowe. W latach 1945-1946 wykładał w AGH w Krakowie. W latach 1946-1947 pełnił funkcję Kierownika Odnowienia Zamku na Wawelu. W 1949 roku ukończył rozpoczętą przed wojną u prof. Oskara Sosnowskiego pracę doktorską (promotor prof. Jan Zachwatowicz). W 1951 roku organizował i kierował Katedrą Historii Architektury Polskiej we Wrocławiu. W 1959 został profesorem nadzwyczajnym. W 1961 roku zamieszkał we Wrocławiu. W 1969 roku został profesorem zwyczajnym. Między innymi członek Komisji Architektury i Urbanistyki Sekcji Ochrony Zabytków PAN, Komisji Historii Sztuki Akademii Umiejętności w Krakowie. W końcu lat 70. XX wieku zorganizował przy wrocławskim oddziale PAN Komisję Architektury i Urbanistyki. Wypromował pięciu dr. oraz czterech dr. hab. i prof. wśród wychowanków.

Wybrane publikacje:

Zamek w Jazłowcu w: Biuletyn historii sztuki i kultury z 1948 r., t. 8
Zamek w Drzewicy, w: Teka Konserwatorska z 1952 r., zesz. 1
Zamek w Malborku, wyd. Arkady, Warszawa 1960
Zamki Śląskie, Wydawnictwo Budownictwo i Architektura, Warszawa 1957
Zamki w Polsce, wyd. Arkady, Warszawa 1974 i 1984

Bibliografia

Mirosław Przyłęcki, Guerquin Bohdan, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wydaw. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Bohdan Guerquin''' (ur. [[26 stycznia]] [[1904]] w [[Nowogród Wielki|Nowogrodzie Wielkim]], zm. [[28 września]] [[1979]] we [[Wrocław|Wrocławiu]]) – polski architekt, historyk architektury.
-Jeden z najlepszych znawców średniowiecznej architektury obronnej w Polsce. W latach 1945-1946 wykładał w [[Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie|AGH]] w Krakowie. W latach [[1946]]-[[1947]] pełnił funkcję [[Kierownictwo Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu|Kierownika Odnowienia Zamku na Wawelu]].
+Jeden z najlepszych znawców średniowiecznej architektury obronnej w Polsce. W latach 1925-1936 studiował Architekturę na Politechnice Warszawskiej u Rudolfa Świerczyńskiego. Następnie pracował dydaktycznie i naukowo badając zamki Podola i Wołynia. W 1940 roku czynnie ratował Zamek Królewski w Warszawie. Podczas okupacji wykładał w tajnych szkołach budowlanych. W 1944 roku brał udział w "akcji Lorentza" ratując zbiory naukowe. W latach 1945-1946 wykładał w [[Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie|AGH]] w Krakowie. W latach [[1946]]-[[1947]] pełnił funkcję [[Kierownictwo Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu|Kierownika Odnowienia Zamku na Wawelu]]. W 1949 roku ukończył rozpoczętą przed wojną u prof. Oskara Sosnowskiego pracę doktorską (promotor prof. [[Jan Zachwatowicz]]). W 1951 roku organizował i kierował Katedrą Historii Architektury Polskiej we Wrocławiu. W 1959 został profesorem nadzwyczajnym. W 1961 roku zamieszkał we Wrocławiu. W 1969 roku został profesorem zwyczajnym. Między innymi członek Komisji Architektury i Urbanistyki Sekcji Ochrony Zabytków PAN, Komisji Historii Sztuki Akademii Umiejętności w Krakowie. W końcu lat 70. XX wieku zorganizował przy wrocławskim oddziale PAN Komisję Architektury i Urbanistyki. Wypromował pięciu dr. oraz czterech dr. hab. i prof. wśród wychowanków.
 Wybrane publikacje: