Barcja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Bartowie przystąpili po raz pierwszy do walki z Krzyżakami w 1242 r., uczestnicząc wraz z Warmami i [[Natangia|Natangami]] w oblężeniu [[Balga|Bałgi]] ([[I powstanie pruskie]]). Po upadku powstania w 1249 roku rozpoczęły się najazdy krzyżackie na ziemie Bartów. Ataki Krzyżaków nastąpiły w latach 1251-1252, gdy kolejnych najazdów dokonali: margrabia branderburski [[Otton III (margrabia brandenburski)|Otto III]], biskup Merseburga Henryk I i hrabia von Schwarzburg. Ich następstwem było opanowanie całego terytorium i wybudowanie na jego obszarze zamków: [[Bartoszyce]], [[Reszel]] i Wiesenburg. |
Bartowie przystąpili po raz pierwszy do walki z Krzyżakami w 1242 r., uczestnicząc wraz z Warmami i [[Natangia|Natangami]] w oblężeniu [[Balga|Bałgi]] ([[I powstanie pruskie]]). Po upadku powstania w 1249 roku rozpoczęły się najazdy krzyżackie na ziemie Bartów. Ataki Krzyżaków nastąpiły w latach 1251-1252, gdy kolejnych najazdów dokonali: margrabia branderburski [[Otton III (margrabia brandenburski)|Otto III]], biskup Merseburga Henryk I i hrabia von Schwarzburg. Ich następstwem było opanowanie całego terytorium i wybudowanie na jego obszarze zamków: [[Bartoszyce]], [[Reszel]] i Wiesenburg. |
||
W 1260 r. w efekcie klęski Zakonu |
W 1260 r. w efekcie klęski Zakonu w [[Bitwa pod Durben|bitwie pod Durben]] w Kurlandii, doszło do wybuchu II powstania pruskiego, które trwało do 1273 r. Na terenie Barcji oddziałami powstańców dowodził wódz Diwan. Rozpoczęło się długotrwałe oblężenie przez Prusów zamków Bartoszyce (4 lata)<ref>http://grodziska.eu/books/mala_barcja_strony.pdf</ref>, Gierdawy, Weistotepila nad Gubrem, Wallewona (przez 3 lata) oraz spalenie Reszla przez uciekających Krzyżaków<ref>http://pismo.pruthenia.pl/pruthenia_7/Pruthenia_7_2012_Klimek-R_Gdzie_po%C5%82o%C5%BCone_by%C5%82y_zamki_Wiesenburg_%28Wallewona%29_i_Weistotepila.pdf</ref>. Po stłumieniu powstania, ziemia Bartów została włączona do państwa Zakonu Krzyżackiego. |
||
== Terytorium == |
== Terytorium == |
||
Wersja z 11:41, 5 sie 2016
Barcja – kraina historyczna w Prusach, na wschodnim brzegu Łyny, zamieszkiwana przez jedno z plemion pruskich - Bartów. Terytorium Barcji wchodziło w skład diecezji warmińskiej i dominium warmińskiego.
Historia
Bartowie przystąpili po raz pierwszy do walki z Krzyżakami w 1242 r., uczestnicząc wraz z Warmami i Natangami w oblężeniu Bałgi (I powstanie pruskie). Po upadku powstania w 1249 roku rozpoczęły się najazdy krzyżackie na ziemie Bartów. Ataki Krzyżaków nastąpiły w latach 1251-1252, gdy kolejnych najazdów dokonali: margrabia branderburski Otto III, biskup Merseburga Henryk I i hrabia von Schwarzburg. Ich następstwem było opanowanie całego terytorium i wybudowanie na jego obszarze zamków: Bartoszyce, Reszel i Wiesenburg.
W 1260 r. w efekcie klęski Zakonu w bitwie pod Durben w Kurlandii, doszło do wybuchu II powstania pruskiego, które trwało do 1273 r. Na terenie Barcji oddziałami powstańców dowodził wódz Diwan. Rozpoczęło się długotrwałe oblężenie przez Prusów zamków Bartoszyce (4 lata)[1], Gierdawy, Weistotepila nad Gubrem, Wallewona (przez 3 lata) oraz spalenie Reszla przez uciekających Krzyżaków[2]. Po stłumieniu powstania, ziemia Bartów została włączona do państwa Zakonu Krzyżackiego.
Terytorium
Od południa i wschodu Barcja graniczyła z Galindią. Granica między nimi biegła od Jeziora Oświn do Jeziora Rydzówka. Główne miasta leżące na terenie dawnej Barcji: Kętrzyn (daw. Rastembork) i Bartoszyce (daw. Barsztyn) oraz Korsze, Barciany i Srokowo (daw. Dryfort), Jeziorany, Sępopol oraz po stronie obwodu kalinigradzkiego: Żeleznodorożnyj (daw. Gierdawy), Kryłowo (daw. Nordenbork), Drużba (daw. Alembork), Prawdinsk (daw. Frydląd). Barcja sięga w okolice Znamienska (daw. Welawa) i Gwardiejska (daw. Tapiawa).