Stanclewo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Oświata: drobne merytoryczne
Linia 51: Linia 51:


Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] [[szkoła podstawowa]] w Stanclewie uruchomiona została 1 września 1945 roku.
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] [[szkoła podstawowa]] w Stanclewie uruchomiona została 1 września 1945 roku.

== Zabytki ==
* Kościół św. Józefa z 1907 roku
* Plebania z 1907 roku
* Grodzisko średniowieczne, nr. rej AA - 149 z 30.12.1995 r.
* Szkoła polska z 1930 roku


== Inne ==
== Inne ==

Wersja z 13:48, 5 paź 2017

Artykuł

53°53'11"N 21°03'52"E

- błąd

38 m

WD

53°53'6"N, 21°3'50"E

- błąd

38 m

Odległość

168 m

Stanclewo
miejscowość
Państwo warmińsko-mazurskie
Powiat

olsztyński

Gmina

Biskupiec

Strefa numeracyjna

(+48) 89

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0471870

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „Stanclewo”
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Stanclewo”
Ziemia53,8864°N 21,0644°E/53,886389 21,064444

Stanclewo (niem. Stanzlewen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec[1]. Wieś leży nad jeziorem Jełmuń.

Historia

Nazwy wsi: Stenczeldorff – 1587, Stanisławowo – 1597, Stanisławowa – 1609, Stanisławow – 1615, Stanzlewen – 1657, Sternsee – 1931.

We wsi znajduje się wczesnośredniowieczne grodzisko. Wieś na 55 włókach założył w 1569 roku biskup warmiński Stanisław Hozjusz. W XVIII w. właścicielem Stanclewa był Zygmunt Zeyguth Stanisławski. Znany on był z bogatych ofiar na rzecz odbudowy parafialnego kościoła w Biskupcu po pożarze w 1766 roku. Był on przedstawicielem rodu Stanisławskich z Mołdyt.

W Stanclewie w 1907 wybudowano kościół, który formalnie został siedzibą samodzielnej parafii od lutego 1910 r. Parafia św. Józefa w Stanclewie należy do dekanatu biskupieckiego.

W czasie plebiscytu w 1920 za Prusami oddano tu 360 głosów, a za Polską 182.

Po 1945 wieś sołecka i siedziba leśnictwa.

W latach 1946–1975 i 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Na przełomie lat 80. i 90. XX w. w kilku domach należących do hipisa Marcina Millera powstała punkowa komuna, w której mieszkali członkowie zespołów Armia i Izrael, m.in. Tomasz Budzyński, Robert Brylewski i Krzysztof Banasik. W niej mieściło się studio nagraniowe Złota Skała prowadzone przez Brylewskiego[2][3]. W 1990 roku powstała tu płyta Legenda, grupy Armia.

Oświata

Szkoła w Stanclewie powstała w 1827, uczono w niej po polsku, uczęszczało do niej 38 uczniów. W roku 1853 było już tu 108 uczniów, uczono po niemiecku, a religii po polsku. Nauczycielem religii był Ignacy Kisielnicki. Niemiecka szkoła w 1935 r. miała 4 nauczycieli i 142 uczniów.

W 1929 w Stanclewie powstało polskie przedszkole, które funkcjonowało do wybuchu II wojny światowej. Polska szkoła otwarta została tu 1 września 1930 i funkcjonowała do 1939 roku. W szkole było od 10 do 16 uczniów ze Stanclewa i Bredynek. Nauczycielami tej szkoły byli: Władysław Stachowski, Lucjan Latosiński, Bronisław Chabowski, Leon Kauczor, Stanisław Budych i Joachim Kokowski. Szkoła funkcjonowała pomimo presji władz administracyjnych na rodziców. Istnienie polskiej szkoły przypomina tablica pamiątkowa umieszczona na budynku dawnej szkoły.

W 1886 roku utworzono biblioteczkę Towarzystwa Czytelni Ludowych. Polska biblioteka w Stanclewie funkcjonowała do 22 sierpnia 1939 r.

Po II wojnie światowej szkoła podstawowa w Stanclewie uruchomiona została 1 września 1945 roku.

Zabytki

  • Kościół św. Józefa z 1907 roku
  • Plebania z 1907 roku
  • Grodzisko średniowieczne, nr. rej AA - 149 z 30.12.1995 r.
  • Szkoła polska z 1930 roku

Inne

Mieszkańcy: w 1820 – 389 osób, w 1848 – 656, w 1939 – 934, w 1998 – 416.

W Stanclewie w 1905 r. urodził się Jan Lubomirski.

  1. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-06-2].
  2. Sławomir Gołaszewski: Studio Złota Skała – enklawa nowego myślenia o sztuce dźwięku. [w:] Biblioteka muzyki reggae – artykuły i wywiady [on-line]. www.reggaenet.pl, 2002–02–22. [dostęp 2010–12–03]. (pol.).
  3. Alex Kłoś, Łukasz Kamiński. Biada, biada Babilon upada! – reportaż o Izraelu. „Gazeta Wyborcza”, 2006–10–24. Agora. (pol.). 

Bibliografia