Wojownik białogłowy
| Spizaetus melanoleucus[1] | |||
| (Vieillot, 1816) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wojownik białogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Wojownik białogłowy[4] (Spizaetus melanoleucus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest spotykany w dużej części tropikalnej Ameryki, od Meksyku po północną Argentynę.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Dawniej systematycy umieszczali ten gatunek w monotypowym rodzaju Spizastur, jednak niedawno przeniesiono go do Spizaetus, ponieważ na podstawie badań American Ornithologists’ Union stwierdzono duże podobieństwo do gatunku Spizaetus ornatus[5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jest to ptak ubarwiony na czarno-biało z niewielkim grzebieniem, opadającym czernią na białą głowę. Głowa, szyja i ciało są białe. Skrzydła również są czarne, ptak ma brązowawy ogon o czarno-szarym prążkowaniu i z białą końcówką. Dziób jest pomarańczowy, stopy jaskrawożółte. Obie płcie są podobne, ale samica jest większa.
Długość ciała 56–61 cm, rozpiętość skrzydeł około 117 cm. Masa ciała około 850 g[8].
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Jego naturalne siedliska to wilgotne lasy. Występuje na nizinach i średnich wysokościach[6], zwykle do 1000–1700 m n.p.m., rzadko wyżej[8].
Dieta składa się ze ssaków, ropuch, gadów i kilku gatunków ptaków, przeważnie wróblowatych.
Ptak zakłada gniazdo w lesie w baldachimie około 40 metrów nad ziemią. Gniazdo jest zrobione z patyków i materiału dostarczanego przez las.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 uznaje wojownika białogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern); wcześniej, od 1988 miał on status „bliski zagrożenia” (NT – near threatened). Liczebność populacji w 2008 szacowano na niecałe 50 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spizaetus melanoleucus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Black-and-white Hawk-eagle (Spizastur melanoleucus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b Spizaetus melanoleucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Banks i in. 2007 ↓, s. 1110.
- ↑ a b c Black-and-white Hawk-eagle Spizaetus melanoleucus. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
- ↑ a b Nicole Bouglouan: Black-and-white Hawk-Eagle. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Richard C. Banks, R. Terry Chesser, Carla Cicero, Jon L. Dunn i inni. Forty-eighth Supplement to the American Ornithologists’ Union Check-List of North American Birds. „The Auk”. 124 (3), s. 1109-1115, 2007. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).