Sprawa Johna i Loreny Bobbitt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

John Wayne Bobbitt i Lorena Bobbitt (de domo Gallo) – amerykańska para, która pobrała się 18 czerwca 1989 roku; po latach rzekomych gwałtów, pobić przez męża, Lorena odcięła mu penisa nożem podczas snu w łóżku. Następnie penis został ponownie przyszyty chirurgicznie. John Wayne Bobbitt został później uniewinniony od zarzutu gwałtu.

Incydent[edytuj | edytuj kod]

Incydent miał miejsce 23 czerwca 1993 roku w Manassas w Wirginii. Lorena Bobbitt stwierdziła na rozprawie sądowej, że po powrocie do domu tego wieczoru mąż ją zgwałcił. Po tym jak poszedł spać, wstała z łóżka i poszła do kuchni napić się. Następnie chwyciła ośmiocalowy nóż do mięsa, wróciła do sypialni, zrzuciła kołdrę z łóżka i odcięła mu penisa[1].

Następnie opuściła mieszkanie z odciętym przyrodzeniem w ręce i odjechała samochodem. Po chwili jazdy i zmaganiu się z kierowaniem jedną ręką, wyrzuciła go przez okno na pobocze drogi. W końcu zatrzymała się i zadzwoniła na policję, mówiąc funkcjonariuszom, co się stało i gdzie można znaleźć penisa. Penis Johna Bobbitta został znaleziony po wyczerpujących poszukiwaniach, a po umyciu go środkiem antyseptycznym i zapakowaniu w słony lód, został ponownie umieszczony w szpitalu, w którym był leczony. Operacja trwała dziewięć i pół godziny[2]. Bobbitt wystąpił w dwóch filmach pornograficznych w latach 90[3]. twierdząc, że jego penis „wrócił do normy”[4].

Aresztowanie[edytuj | edytuj kod]

Kiedy została aresztowana w nocy 23 czerwca, powiedziała policji: „On zawsze ma orgazm [sic] i nigdy na mnie nie czeka. Jest samolubny”[5]. Ta rozmowa z detektywem Peterem Wentzem została nagrana na taśmę magnetofonową, a zapis został odczytany później w procesie przez Mary Grace O’Brien, sędzi prokuratury okręgowej Prince William County Assistant Commonwealth’s Attorney[6].

Podczas rozprawy małżeństwo ujawniło szczegóły swojego związku i wydarzenia, które doprowadziły do incydentu. Lorena stwierdziła, że John wykorzystywał ją seksualnie, fizycznie i emocjonalnie podczas ich małżeństwa. Powiedziała, że on wytykał swoje niewierności i zmusił ją do aborcji. Jej obrońcy, w tym obrońca Blair D. Howard, utrzymywali, że jego ciągłe znęcanie się sprawiło, że ostatecznie „załamała się”, ponieważ cierpiała na kliniczną depresję i możliwy atak stresu pourazowego z powodu znęcania się[1]. John zaprzeczył zarzutom znęcania się; jednak kiedy Howard przesłuchał go w sposób krzyżowy, jego zeznania często kłóciły się ze znanymi faktami, co poważnie osłabiało sprawę oskarżenia[1].

Lorena zeznała, że mąż ją zgwałcił i wielokrotnie bił ją zanim doszło do incydentu, że brakowało im stabilności finansowej, on ukradł jej zarobki i wydał pieniądze. Zarówno prokuratura, jak i obrona przyznały, że wykazał się wobec niej historią nadużyć i że nadużycia te stworzyły kontekst do incydentu. Biegli sądowi zeznali, że „on atakował ją psychicznie i fizycznie; że nadużycia nasilały się i że do 1993 r. żyła w ciągłym strachu przed nim”[7]. Strategia obrony podkreślała jej działanie jako mieszankę samoobrony i chwilowego szaleństwa stanowiącego „nieodparty impuls” ze względu na historię i ciągłość nadużyć i gwałtów. Jeden z biegłych zeznał, że „Lorena wierzyła i była unieruchomiona przez groźbę męża: Znajdę cię, niezależnie od tego, czy jesteśmy rozwiedzeni, czy w separacji. I gdziekolwiek cię znajdę, będę uprawiać z tobą seks, kiedy tylko zechcę”[8].

John Bobbitt został później uniewinniony od zarzutu gwałtu[9]. Miał wiele wersji tego, co wydarzyło się tego wieczoru, odnoszących się w różnych momentach do policji i sądu, że „nie uprawiali seksu; że Lorena próbowała zainicjować seks, ale on był zbyt zmęczony; że uprawiali seks, ale on przez to przespał; i że seks był za obopólną zgodą”[8].

Po siedmiu godzinach obrad jury uznało Lorenę za niewinną z powodu niepoczytalności, które spowodował afekt do seksualnej napaści na Johna. W rezultacie nie mogła zostać pociągnięta do odpowiedzialności za swoje czyny[10]. Zgodnie z prawem stanowym, sędzia nakazał jej poddanie się 45-dniowemu okresowi oceny w Centralnym Szpitalu Państwowym, znajdującym się w Petersburgu w Wirginii, po którym została zwolniona. W 1995 roku, po sześciu latach małżeństwa, John i Lorena rozwiedli się.

Dalsze losy[edytuj | edytuj kod]

John Bobitt

John[edytuj | edytuj kod]

Po tym incydencie John próbował zarobić pieniądze na swojej popularności, tworząc zespół The Severed Parts, aby opłacić swoje rosnące rachunki za usługi medyczne i prawne[11]. Następnie, próbował zarobić pieniądze występując we wrześniu 1994 roku w filmie John Wayne Bobbitt: Uncut[12]. W 1996 roku wystąpił w innym filmie dla dorosłych, Frankenpenis (znanym również jako Frankenpenis Johna Wayne’a Bobbitta)[13].

W 1994 roku został oskarżony o uderzenie Kristiny Elliott, 21-letnią byłą tancerkę egzotyczną, którą poznał w Las Vegas podczas trasy promocyjnej. W dniu 31 sierpnia 1994 został skazany na karę pozbawienia wolności do 15 dni (75% pierwotnej kary 60 dni zostało zawieszone). „Głęboko wierzę, że masz problem z nastawieniem”, powiedział Bobbittowi sędzia William Jansen. „Twój problem z nastawieniem jest spowodowany twoim nadużywaniem alkoholu”[14].

10 sierpnia 1998[15] wystąpił w programie telewizyjnym World Wrestling Federation (obecnie WWE) Monday Night Raw is War, w którym wystąpił wraz z Val Venis[16]. Niedługo potem przeniósł się do Las Vegas, gdzie pracował jako barman, kierowca limuzyny, dostawca pizzy i operator holownika. Służył też jako pastor w Univeral Life Church[1][17].

W 1999 roku Bobbitt został zawieszony w prawach kuratora sądowego za udział w kradzieży w sklepie w Nevadzie. W 2003 roku został skazany na karę więzienia za złamanie warunkowego zwolnienia za kradzież z 1999 r., po tym jak został aresztowany pod zarzutem oskarżenia o pobicie swojej ówczesnej żony, Joanny Ferrell. Ponownie został dwukrotnie aresztowany pod zarzutem oskarżenia o pobicie w areszcie śledczym przeciwko Ferrell w 2004 roku, a w tym samym roku złożył pozew o rozwód pod nazwiskiem John W. Ferrell, którym posługiwał się podczas małżeństwa z Ferrell[18].

W 2014 roku został ciężko ranny, kiedy złamał kark w wypadku samochodowym w Buffalo w Nowym Jorku[19].

Lorena[edytuj | edytuj kod]

Po rozprawie Lorena powróciła do używania swojego nazwiska panieńskiego, Gallo. W październiku 1996 r. złożyła wizytę w swoim rodzinnym Ekwadorze, gdzie na oficjalnej kolacji spotkała się z ówczesnym prezydentem Abdalą Bucaramem. Jakiś czas później oboje ochrzcili dziecko jako matka chrzestna i ojciec chrzestny[20]. Bucaram został skrytykowany za zaproszenie Loreny na kolację[21].

W grudniu 1997 roku pojawiła się informacja, że została oskarżona o napaść za pobicie swojej matki, Elvii Gallo, podczas oglądania telewizji[22]. Ostatecznie została uniewinniona od napaści, a jej matka nadal z nią mieszkała. W 2007 roku pracowała w salonie piękności w Waszyngtonie i w tym samym roku założyła organizację Lorena Red Wagon, która miała na celu pomagać zapobiegać przemocy domowej poprzez działania prorodzinne[23].

W czerwcu 2008 roku pojawiła się w programie CBS News The Early Show, gdzie opowiadała o swoim życiu od czasu incydentu. W wywiadzie powiedziała, że jest w długotrwałym związku z Dave’em Bellingerem i że ma dwuipółletnią córkę[24].

Wspólne wystąpienie[edytuj | edytuj kod]

Choć Lorena powiedziała Oprze Winfrey w kwietniu 2009 roku, że nie jest zainteresowana rozmową z Johnem[23], wystąpili razem w programie The Insider w maju 2009 roku. Było to ich pierwsze spotkanie od czasu ich rozwodu[25]. W programie przeprosił ją za sposób, w jaki traktował ją podczas małżeństwa. Lorena twierdziła, że nadal ją kocha, ponieważ nadal wysyłał jej walentynkowe kartki i kwiaty[26].

Spuścizna i kultura masowa[edytuj | edytuj kod]

Sprawa Bobbittów zwróciła uwagę na kwestię przemocy domowej i gwałtu małżeńskiego. W ciągu kilku dni od tego incydentu, przeciwnicy przemocy domowej i niektóre grupy feministyczne zebrały się wokół Loreny, powołując się na rzekome ciągłe znęcanie się nad nią przez Johna, które spowodowało, że zaatakowała go[27].

Uwaga mediów otaczających sprawę wywołała debatę narodową, a także wywołała lawinę żartów, limeryków, sloganów na koszulkach, spotów reklamowych, jak również fakt, że Howard Stern zaprosił Johna Bobbitta na sylwestrową imprezę w 1993 roku i zebrał 250 000 dolarów na pokrycie zaległych kosztów operacji transplantacji penisa[28]. MCI także nieświadomie zostało wciągnięte w bójkę przez prowadzenie reklamy telewizyjnej kilka tygodni po tym incydencie, reklamującej jak Bobbittowie, rodzina z Siasconset w Massachusetts (nie mająca żadnego związku z Bobbittami z Manassas w stanie Wirginia) uratowali się przez przejście na MCI, powodując, że pojawiły się takie hasła, jak kiedy odcinają ci usługi, to mają na myśli[29].

Wkrótce po incydencie zgłaszano epizody Bobbittmanii, czyli przestępstw naśladowczych[30]. Nazwisko Loreny Bobbitt stało się ostatecznie synonimem usuwania penisa. Rozpoznawalność społeczną zyskały takie określenia, jak „kara Bobbitt” i „procedura Bobbitt”[31]. Nazwa robaka Bobbitta (Eunice aphroditois), który atakuje ofiarę szczękami w kształcie nożyc, pochodzi od nazwy sprawy[32].

W lutym 2019 roku Amazon wypuścił na rynek serial pt. Lorena, czteroczęściową serię dokumentów produkowanych przez Jordana Peele’a na temat tego zdarzenia, zawierającą wywiady zarówno z Loreną, jak i Johnem[33].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Criminal Castration and Severed Penis crimes, Bobbitt – The Crime library [online], crimelibrary.com, 5 października 2007 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-05].
  2. A STITCH IN TIME – The Washington Post [online], washingtonpost.com, 28 lipca 2017 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-28].
  3. Lili Anolik, The Lorena Bobbitt Case at 25: Why She’s Moved on and John Wayne Hasn’t [online], Vanity Fair [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  4. John Wayne Bobbitt Says His Penis Has 'Been Through the Wringer’ In New ABC Special | toofab.com [online], toofab [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  5. Jill Smolowe, Swift Sword of Justice, „Time”, 22 listopada 1993, ISSN 0040-781X [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  6. New Straits Times – Wyszukiwanie w archiwum Wiadomości Google [online], news.google.com [dostęp 2020-04-04].
  7. Linda Pershing, „His Wife Seized His Prize and Cut It to Size”: Folk and Popular Commentary on Lorena Bobbitt, „NWSA Journal”, 8 (3), 1996, s. 1–35, ISSN 1040-0656, JSTOR4316459 [dostęp 2020-04-04].
  8. a b (Pershing, s. 206).
  9. The Spokesman-Review – Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2020-04-04].
  10. Virginia v. Lorena Bobbitt [online], courttv.com, 4 stycznia 2006 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2006-01-04].
  11. John Wayne Bobbitt [online], IMDb [dostęp 2020-04-04].
  12. John Wayne Bobbitt Uncut. [dostęp 2020-04-04].
  13. Frankenpenis. [dostęp 2020-04-04].
  14. The Associated Press, Jail for John Bobbitt, „The New York Times”, 1 września 1994, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  15. tOA: the Other Arena [online], otherarena.com, 26 października 2006 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2006-10-26].
  16. Randy. Baer, WrestleCrap. The very worst of pro wrestling, Toronto [Ont.]: ECW Press, 2003, s. 222–223, ISBN 978-1-55022-584-6, OCLC 431531316 [dostęp 2020-04-04].
  17. John Wayne and Lorena Bobbitt Trials: 1993 1994 – John Bobbitt’s Troubles Continue [online], law.jrank.org [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  18. USATODAY.com – John Wayne Bobbitt faces new battery charges [online], usatoday30.usatoday.com [dostęp 2020-04-04].
  19. John Hall, John Wayne Bobbitt breaks his neck in car wreck [online], Mail Online, 13 listopada 2014 [dostęp 2020-04-04].
  20. BOBBITT MEETS PRESIDENT – Sun Sentinel [online], sun-sentinel.com, 18 grudnia 2019 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-18].
  21. CNN – Ecuadoreans take to the street against ‘The Crazy One’ – Feb. 6, 1997 [online], edition.cnn.com [dostęp 2020-04-04].
  22. The Associated Press, Bobbitt’s Ex-Wife Charged in Assault, „The New York Times”, 8 grudnia 1997, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  23. a b Lorena Bobbitt’s Unforgettable Story, „Oprah.com” [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  24. Lorena Bobbitt, 15 Years Later [online], www.cbsnews.com [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  25. John & Lorena: The Shocking Bobbitt Reunion at The Insider [online], theinsider.com, 14 lipca 2009 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-14].
  26. John Bobbitt still loves Lorena 16 yrs after she hacked off his penis | Buzz 7 [online], buzz7.com, 19 lutego 2010 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-19].
  27. Battle of Sexes Joined in Case Of a Mutilation, „The New York Times”, 8 listopada 1993, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-04-04] (ang.).
  28. Elizabeth Day, How to fail: Warum wir erst durch Scheitern richtig stark werden, Goldmann Verlag, 16 marca 2020, ISBN 978-3-641-24909-0 [dostęp 2020-04-04] (niem.).
  29. Lekceważenie przemocy: gdy kobieta ucina mężczyźnie penisa [online], Systemowa Świadomość Związków, 7 lipca 2019 [dostęp 2020-04-04] (pol.).
  30. Bobbittmania takes a grip on psyche of Latin lover Independent, The (London) – Find Articles [online], The Independent, 1995 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-20].
  31. LORENA BOBBITT–POST–PHASE [online], web.archive.org, 14 marca 2007 [dostęp 2020-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-03-14].
  32. Chrism, The Echinoblog: Who Named the Bobbit Worm (Eunice sp.)? And WHAT species is it.. truly?? [online], The Echinoblog, 17 września 2013 [dostęp 2020-04-04].
  33. Jon Blistein, Jon Blistein, New Doc Tells Different Side of 1993 Lorena Bobbitt Scandal [online], Rolling Stone, 8 stycznia 2019 [dostęp 2020-04-04] (ang.).